Wielrennen

[peter]

Mooi hoe ze zich in allerlei bochten wringen bij Rabobank. Marianne Vos blijven ze dus wel sponsoren. We trekken één lijn, maar die lijn geldt niet voor Vos. Jaja. Geldt die lijn dan ook niet voor een Boom? Of is dat dan weer anders?

[Jinne]

Wel typisch. Eerst gaat heel de leiding op de schop en een paar weken later wordt bekend dat de sponsor de stekker er helemaal uittrekt.

[Thijs]

[Marillion]

David Millar kan het maar matig waarderen:

Dear Rabobank, you were part of the problem. How dare you walk away from your young clean guys who are part of the solution. Sickening.

Zit wel iets in. Rabobank is al die tijd 100% eigenaar van de ploeg geweest en dus volledig verantwoordelijk voor de gang van zaken in die periode. Het was niet 'gewoon' een sponsor die een zak geld kwam brengen in ruil voor wat publiciteit.

[InnerHarbour]

Rabobank just announced they will cease sponsoring their professional cycling team after this season. I have no doubt the cyclists will remain positive despite the announcement.

[Alexander]

Typisch Rabobank, weglopen als er problemen zijn.

[Jinne]

Zitten ze een keer in een ontsnapping is het weer niet goed.

[LucaS]

Rabobank heeft natuurlijk gewoon gelijk. Het is een bedrijf die budget heeft voor reclame; op het moment dat ze (eindelijk!) tot de conclusie komen dat ze een sport van oplichters steunt, moet ze er mee stoppen. Daar wil je als bedrijf niet mee geassocieerd worden.

[beelzebub]

Nee Lucas? Wat doen ze dan als je een hypotheek wil afsluiten?

[LucaS]

Geld uitlenen tegen een afgesproken percentage rente onder verlening van een onderpand?

[Marillion]

Ze worden er niet alleen mee geassocieerd. Ze zijn er volledig verantwoordelijk voor.

Het is natuurlijk hun goed recht om er nu mee te stoppen. Zolang ze maar niet gaan doen of ze nergens vanaf wisten. Want dat is namelijk de grootst mogelijke flauwekul.

[LucaS]

Is dat onderbuik, of heb je ook bronnen en feiten?

[Marillion]

Om te beginnen bij de verantwoordelijkheid . Er is geen sprake van een sponsorcontract zoals we dat in het voetbal kennen maar de wielerploeg is gewoon volwaardig onderdeel van de Rabobank onderneming. En dat is al zo sinds het begin in 1996. Dat is dus middenin de periode waarvan inmiddels wel duidelijk is dat epo gebruik eerder regel dan uitzondering was. Gedurende het bestaan van de ploeg zijn er verschillende dopingzaken naarbuiten gekomen:

09/10/1999 - Erik Dekker krijgt een startverbod voor de wegwedstrijd op de WK wielrennen. Zijn bloed vertoont een hematrocietwaarde van 52. De verklaring was een stuwbandje dat te strak om de arm had gezeten.

Eind 2005 - Rory Sutherland wordt betrapt op het gebruik van clomifeen. Rabobank ontslaat de Australiër.

25/07/2007 - De Raboploeg zet Michael Rasmussen uit de Tour de France. De geletruidrager zou hebben gelogen over zijn where-abouts. Rasmussen wordt ook ontslagen.

01/03/2008 - Naar aanleiding van de affaire-Rasmussen ondergaat het management van Rabobank veranderingen. Harold Knebel wordt benoemd tot algemeen directeur, als opvolger van interim-directeur Henri van der Aat.

Medio 2008 - Bernhard Kohl blijkt doping te hebben genomen in zijn tijd bij de opleidingsploeg van Rabobank. Kohl werd gepakt na de Tour de France van 2008.

14/08/2008 - Rabobank en Thomas Dekker gaan per direct uit elkaar, hetgeen tot veel speculaties leidt over mogelijk dopinggebruik van de renner. Medio 2009 blijkt pas dat Dekker eind 2007 positief testte bij een out-of-competition-controle.

17/12/2009 - Michael Boogerd, Thomas Dekker en Denis Mentsjov worden in verband gebracht met de Humanplasma-zaak, een omvangrijke bloeddopingaffaire. De renners ontkennen.

05/05/2012 - De Volkskrant pakt uit met het nieuws dat de Raboploeg dopinggebruik tolereerde tot 2007. De bank ziet geen aanleiding tot een onderzoek.

10/10/2012 - Levi Leipheimer, actief tussen 2002 en 2004 bij Rabobank, verklaart in het USADA-rapport dat hij epo gebruikte tijdens zijn periode in Nederlandse dienst.

18/10/2012 - De UCI opent een strafprocedure tegen Carlos Barredo. De Spanjaard kon niet uitleggen waarom er bij hem sprake was van schommelende bloedwaarden.

18/10/2012 - Denis Mentsjov wordt in La Gazzetta dello Sport genoemd als behorend tot de clientèle van dokter Michele Ferrari, die zich ook bezighield met witwaspraktijken en belastingontduiking.

(Lijstje komt van nusport.nl)

Men is dus met de ploeg begonnen middenin het epo tijdperk. Gedurende de hele looptijd van de ploeg zijn er incidenten geweest. Als je de lijst bekijkt zie je dat het allemaal gaat om zaken van bloeddoping. Het serieuze werk dus. Er zijn artsen in dienst geweest, de meest bekende is de Belgische dokter Leinders, die een dubieuze reputatie hebben als het gaat om doping.

Tot op de dag van vandaag loopt er nog een rechtzaak tussen Rasmussen en Rabobank waarbij Rasmussen vol blijft houden dat de ploeg op de hoogte was van zijn gedrag. Staan ze in november weer mee voor de rechter. Overigens heeft Rabobank in eerste instantie dik 7 ton aan schadevergoeding aangeboden aan iemand die kennelijk de boel belazerd heeft.

Aan Thomas Dekker is ook stevig geld betaald toen hij en de Rabobank uit elkaar gingen. Hij heeft daarvan nog tijden zijn luxe appartement in Lucca kunnen betalen inclusief dikke Porsche voor de deur en een zeer kostbare levensstijl. In ruil daarvoor is afgesproken dat Dekker niet praat over zijn periode bij Rabobank.

Michael Boogerd, jarenlang in de top van het wielrennen tussen allerlei betrapte renners, was ontzettend populair in Nederland. Zowel bij het publiek als in de ploeg. Er zijn een aantal keren geruchten geweest over dopinggebruik maar Boogerd is nooit betrapt. Toch vond de Rabobank het kennelijk niet verstandig om hem op wat voor manier dan ook voor de ploeg te behouden. Terwijl dat publicitair gezien natuurlijk hartstikke interessant was. Ook hier is afgesproken om niet op de zaken in te gaan. Het zou me niet verbazen als daar ook betaald is maar dat laatste is slechts giswerk van mijn kant.

Nou, mag je mij vertellen of een bedrijf dat eigenaar is van een ploeg waar je bovenstaand lijstje van kunt samenstellen wel of niet verantwoordelijk is en of het aannemelijk is dat ze van niets wisten.

[LucaS]

We zullen zien of Rasmussen de zaak wint. Ik ben ervan overtuigd dat Rabo nooit officieel op de hoogte is geweest. Dat ze konden en moesten weten dat vrijwel iedereen gebruikt staat als een paal boven water, maar ik geloof niet, ook niet na jouw verhaal, dat Rabo op de hoogte en mede facilitator is geweest van in ploegverband georganiseerd dopinggebruik.

[brigade zuid]

Ik snap de rabobank volkomen, tuurlijk waren er momenten dat ze er al veel eerder uit konden stappen, maar eens is de druppel bereikt. Ik geloof ook niet in het 'nieuwe wielrennen' waar wel eens over gesproken wordt, het is gewoon een zieke sport.

[Iniesta]

Maar die druppel is uit een periode waar alle incidenten uit voortkwamen. Normaal spreek je over een druppel als er weer iets daadwerkelijk nieuws optreedt.

[peter]

UCI ontneemt Armstrong Tourzeges
HOOFDDORP - De internationale wielerunie UCI is het eens met de beslissing van het Amerikaanse antidopingagentschap USADA om Lance Armstrong levenslang te schorsen en hem zijn zeven Tourzeges, behaald tussen 1999 en 2005, af te nemen.

Dat maakte UCI-voorzitter Pat McQuaid maandag bekend tijdens een persconferentie in Genève.

“Lance Armstrong heeft geen toekomst in het wielrennen”, meldde McQuaid. "Hij verdient het om te worden vergeten."

De UCI had tot en met 31 oktober de tijd om in beroep te gaan. Dat had moeten gebeuren bij het internationaal sporttribunaal CAS. Armstrong verliest nu al zijn behaalde resultaten sinds 1 augustus 1998.

In het USADA-rapport, dat meer dan duizend pagina’s telt, wordt Armstrong omschreven als de leider van het meest ‘professionele, succesvolle en geraffineerde’ dopingsysteem in de geschiedenis van de sport.

Getuigenis

Liefst 26 personen, onder wie elf voormalige ploeggenoten, legden een getuigenis af tegen Armstrong.

Het document van het USADA bevat verder onder meer wetenschappelijke en laboratoriumgegevens, betalingen en e-mails die het dopinggebruik van Armstrong zouden bevestigen. De Texaan heeft besloten om de strijd met het USADA niet aan te gaan.

Het is nu afwachten wat de Tourorganisatie ASO beslist. Vlak na de publicatie van het USADA-rapport meldde Tourbaas Christian Prudhomme dat er waarschijnlijk geen nieuwe winnaars worden uitgeroepen na het schrappen van de naam Armstrong.

Bijeenkomst

In het USADA-rapport komt de UCI er niet altijd goed vanaf. Zo zou een positieve dopingtest van Armstrong onder het tapijt zijn geveegd.

“Wij hebben niets te verbergen ten opzichte van het USADA-rapport”, stelde McQuaid. “Er komt een speciale bijeenkomst bij de UCI komende vrijdag om maatregelen te bespreken om te voorkomen dat we dit in de toekomst ooit nog meemaken.”

Tijdens de bijeenkomst van vrijdag wordt bekeken of Armstrong ook zijn prijzengeld moet afstaan. De wielerunie kan het IOC ook voorstellen om de Texaan zijn bronzen olympische medaille uit 2000 af te nemen.

McQuaid heeft vertrouwen in de toekomst van het wielrennen. “Het is niet de eerste keer dat de sport op een kruispunt staat en we naar het verleden moeten kijken. We zullen wederom een weg voorwaarts volgen.”

NU

[Feest]

Zo, en nu door naar een fiks onderzoek naar de Rabo-ploeg, want ik kan niet meer tegen de leugens die al jaren uit die ploeg komen.

[Duke]

Armstrong is Tourzeges kwijt: ‘slechtste journalist van de wereld’ krijgt gelijk
door Rob Schoof

Ook de UCI is nu overtuigd: Lance Armstrong moet zijn zeven Tourtitels inleveren en wordt voor het leven geschorst. NRC-redacteur Rob Schoof interviewde de Ierse wielerjournalist David Walsh, die als een van de weinigen al jaren over het vermeende dopinggebruik van Armstrong schreef.

Eigenlijk was er maar één detail dat David Walsh nog schokte toen hij het Usada-rapport las over de wonderlijke wielerwereld van Lance Armstrong. De rest van het verhaal had hij jaren geleden al opgeschreven. Maar dat Armstrong eind jaren negentig zijn toenmalige vrouw Kristin pillen liet uitdelen onder de renners, dat was nieuw voor hem. “Ik had gedacht dat, net als bij de maffia, de boss zijn vrouw buiten de vuile zaakjes zou houden. Maar niet in het wielrennen.”

David Walsh (57) is een druk bezet man. Iedereen wil de Ierse sportjournalist van de Engelse Sunday Times spreken sinds Armstrongs ballon uiteenspatte. Aangespoord door diens opmerkelijke eerste Tourzege, in 1999, spitte hij de zaak jarenlang uit. Verketterd werd hij door Armstrong, bedreigd en aangeklaagd, beschimpt door woedende lezers, gemeden door collega’s in de Tour.

Maar Walsh had al die jaren gelijk. “Mensen zeggen nu: je zult je wel gesterkt voelen dat je in het gelijk bent gesteld. Maar zo voelt dat niet. Ik heb nooit anderen nodig gehad voor de bevestiging dat Armstrong doping gebruikte. Ik heb nooit getwijfeld”, zegt hij telefonisch vanuit Londen. Geen spoor van triomfantelijkheid:

“Elke vraag die ik vanaf 1999 heb gesteld bevestigde mij alleen maar dat hij doping gebruikte. Ik heb van hem nooit een antwoord gekregen waarvan ik dacht: misschien is hij onschuldig.”

Alarmbellen gingen bij Walsh in 1999 al rinkelen

Toen Armstrong hem tijdens een persconferentie in de Tour eens “de slechtste journalist ter wereld” noemde, wist de Ier dat hij beet had. “Ik dacht: dichter dan dit kom je als journalist niet bij een Oscar.”

De alarmbellen gingen rinkelen dankzij een jonge Franse renner, Christophe Bassons, in de Tour de France van 1999, waarin Armstrong terugkeerde nadat hij was genezen van kanker. Het was het jaar na de ‘Tour de Farce’ van ’98, bekend geworden om zijn dopingschandalen en politie-invallen. Bassons schreef tijdens die eerste ‘schone’ Tour in le Parisien dat de toprenners, ondanks alle beweringen, gewoon doorreden met doping. Het kwam hem in de etappe naar Alpe d’Huez op een geweldige tirade van Armstrong te staan. De druk vanuit het peloton werd vervolgens zo groot dat Bassons knapte, en afstapte.

Walsh vertelt:

“Die reactie van Armstrong zette alles in gang. Ik kende het verhaal van Bassons, een heel sterke rijder. Hij had overwogen doping te gebruiken, maar zijn verloofde had gezegd: als je dat doet, trouw ik niet met je. Iedereen kon weten dat Bassons ‘schoon’ was. Ik zat dus met een doodeenvoudige vraag aan Armstrong, die elke journalist had moeten stellen: als je een ‘schone’ renner bent, is Bassons dan je vijand? Natuurlijk niet.”

Walsh had geen bewijzen, maar voelde aan alle kanten dat Armstrongs weergaloze comeback in de Tour van 1999 niet klopte. Op de dag dat Armstrong zijn eerste Tour won, schreef Walsh in de Times dat hij niet wist of die prestatie wel applaus verdiende. Walsh:

“Er waren tal van redenen om Armstrong te wantrouwen. Voordat hij kanker kreeg was zijn beste prestatie in de Tour een 36ste plaats geweest. Hij kon nooit mee in bergetappes. Eddy Merckx, Bernard Hinault, Jacques Anquetil, mannen met vijf Tourzeges, wonnen allemaal de eerste Tour waaraan ze deelnamen. Armstrong komt in vier Tours niet eens in de buurt van het podium, krijgt kanker en is twee jaar weg uit de sport. Dan wint hij de Tour zeven keer, met tijden die veel sneller waren dan die van Merckx en Hinault. Kom op!”

Collega’s gingen Walsh mijden en wilden geen discussie

Toen hij vragen ging stellen aan Armstrong over doping kwam hij snel alleen te staan. “Er waren een paar Franse journalisten die hem ook niet geloofden, maar de meesten besloten dat dit een goed verhaal was voor het wielrennen. De Tour van 1998 was een ramp geweest.”

Walsh merkte dat veel journalisten hem gingen mijden:

“Sommigen keken de andere kant op als ik in de persruimte in hun richting liep. Ze wilden geen discussie over Armstrong. Ze wisten wat de uitkomst zou zijn. En ze waren bang voor zijn reactie als ze met mij werden gezien. In 2004 hebben drie collega’s mij zelfs uit de auto gezet omdat ze vreesden dat Armstrong anders niets tegen hen zou zeggen.”

Het werd Walsh snel duidelijk dat zijn artikelen insloegen in het kamp-Armstrong. “Zijn agent Bill Stapleton kwam in 2000 naar mij toe en zei: ‘Jij moet heel voorzichtig zijn, want als je dingen schrijft die ons niet aanstaan klagen we je aan.” Ik zei: “Bill, is dit een dreigement?’ Hij zei: “Ja. Maar als je een andere houding aanneemt zul je makkelijk toegang hebben tot Lance.’”

Een jaar later nodigde Stapleton hem uit voor een exclusief interview, in de buurt van Bordeaux:

“Ze dachten echt dat ik zó blij zou zijn dat ik al het andere zou vergeten. Ik zei tegen Armstrong: ‘Ik ga alleen vragen stellen over doping, al het andere interesseert me niet. Want voordat wij ooit over wielrennen kunnen praten wil ik weten: ben je clean of niet?’”

Lezers Sunday Times niet blij met artikelen Walsh

Armstrong, zo hoorde Walsh naderhand, bleef ziedend achter na het interview – naar later bleek het laatste dat de twee hadden. Walsh beet zich vast in de zaak en vond wat hij zocht. Betsy Andreu, de vrouw van Armstrongs oud-ploeggenoot Frankie Andreu, en Emma O’Reilly, een opgestapte masseuse van de ploeg, brachten de feiten naar buiten.

De beschuldigingen aan het adres van Armstrong werden Walsh door veel lezers niet in dank afgenomen. “Elke keer als ik een artikel schreef kregen we weer boze reacties. Jullie zijn de enige krant die vragen stelt bij Armstrong, belachelijk, schreven mensen.” Eén lezer schreef dat Walsh leed aan de ergste vorm van kanker die er bestond, “kanker aan de geest”. Voor zijn krant was het “soms moeilijk”, zegt Walsh, zeker nadat Armstrongs advocaten gingen procederen. “Maar de krant heeft mij altijd gesteund.”

Walsh vroeg zich vaak af waarom zo weinig van zijn collega’s hem volgden in zijn journalistieke onderzoek. Want ook zij wisten ‘het’:

“Ik zal nooit vergeten dat Armstrong in 1999 de eerste bergetappe won, naar Sestrière. Briljant, maar compleet onwerkelijk. Tijdens het klimmen opende hij nauwelijks zijn mond, hij werd totaal niet moe. Het was zó krankzinnig dat veel journalisten erom moesten lachen. Iedereen wist dat er niets was veranderd, dat de toppers epo gebruikten. Maar twee weken later bejubelden ze hem als de nieuwe god.”

Volgens Walsh zwichtten velen onder druk van hun redacties. “Die zagen een prachtig verhaal: de man die kanker had overleefd en terugkeerde als Tourwinnaar. Bovendien verscholen de journalisten zich achter het ontbreken van bewijs.”

Argument van ‘geen bewijs’ geldt niet voor Walsh

Veel van zijn collega’s stelden geen vragen uit angst uit de gratie te vallen bij de Amerikaan. “Als je de zaak ging onderzoeken praatte Armstrong niet meer met je. Als ze zagen dat iemand met mij koffie dronk, kwam hij op de zwarte lijst. Voor [ploegleider] Johan Bruyneel was dat bijna een obsessie.”

Anderen vonden dat doping gewoon bij het wielrennen hoorde. Walsh citeerde in 1999 in zijn krant een niet bij name genoemde Nederlandse verslaggever: “Iedereen weet dat de renners in de Tour doping gebruiken. Als je dat niet accepteert moet je deze sport niet verslaan.”

Dat journalisten geen bewijzen hadden tegen Armstrong, vindt Walsh geen geldig excuus:

“Tegen hen zou ik zeggen: heb je contact gezocht met Betsy Andreu? Zij zou elke journalist ter wereld te woord staan, want zij wilde de waarheid naar buiten brengen. Als een journalist echt had willen spreken met Emma O’Reilly, was dat gelukt. Ze zei misschien ‘nee’ bij een telefoontje, maar er zijn meer manieren. Niemand heeft mij ooit gevraagd of ik kon helpen contact te leggen met haar. Bovendien: als Bassons uit de Tour wordt gegooid omdat hij zich uitspreekt tegen doping is dat geen bewijs, maar wel een dwingende reden om Armstrong te wantrouwen. En om zijn bullshit niet te accepteren. Iedereen wist hoe hij Bassons had behandeld. Er was genoeg om heel veel vragen te stellen.”

In dat opzicht faalde de sportjournalistiek, vindt Walsh:

“Journalistiek moet onderdeel uitmaken van het proces dat de sport beschermt tegen oplichters. Dat is niet gebeurd. Journalisten werden, net als de UCI, onderdeel van de cover-up. Weet je wat het grote probleem is in deze zaak? Journalisten, de UCI, Hein Verbruggen, Pat McQuaid, de sponsors, het interesseerde ze geen moer dat een kleine jongen als Bassons werd genaaid door de Lance Armstrongs van deze wereld omdat hij weigerde doping te gebruiken.”

‘Enthousiasme is wat veel sportjournalisten drijft’

Voor een deel heeft dat te maken met de aard van de sportjournalistiek, denkt Walsh, die sommige collega’s omschrijft als “cheerleaders” en “fans met een typemachine”. De meesten worden volgens hem sportjournalist omdat ze van sport houden en er graag over schrijven – niet omdat ze een goede journalist willen zijn. “Soms verblindt die liefde voor de sport. Ze willen niet cynisch worden, ze willen niet horen dat de held een oplichter is. Enthousiasme is wat veel sportjournalisten drijft. Dat willen ze niet kwijtraken.”

Dertien jaar na de eerste twijfels bij Walsh volgde dus de grote ontmaskering van Armstrong. Dat hij zich vooral op hem richtte had een reden:

“Hij was de kampioen, je begint bij de top. Ik had altijd een gevoel dat hij anders was. Ik denk dat veel andere renners de doping in gezogen zijn, hoewel ze het niet wilden. Vanaf dag één zei mijn gevoel dat Armstrong doping omarmde als een kans. Hij voelde dat hij het beter kon organiseren dan anderen, dat hij betere artsen kon krijgen, dat hij dit verder kon oprekken dan wie dan ook. Hij was geen volger in de dopingwereld, maar een leider.”

‘Niemand weet wie de echte kampioenen waren’

Walsh koketteert niet met de rol die hij speelde. Maar waar hij ook komt, ook weer tijdens de Spelen van Londen, altijd komen journalisten hem vertellen dat zij hem bewonderen om zijn vasthoudendheid:

“Als mijn kleinzoon eens vraagt, als ik tachtig ben en in een schommelstoel zit, of ik als journalist wel iets goed heb gedaan, zal ik zeggen: Lance Armstrong. Waarom? De waarheid was belangrijk. Wij steunden de mensen die de waarheid vertelden, mensen wier carrières werden geschaad. Zoals Bassons, Betsy Andreu en O’Reilly, de echte sterren in dit verhaal. Veel renners hebben door doping hun loopbaan verloren – en het recht om te weten hoe goed ze hadden kunnen zijn. Niemand weet wie de echte kampioenen waren.”

Dit interview werd afgelopen zaterdag gepubliceerd in NRC Handelsblad.

www.nrc.nl

[Jöhnk]

In principe heeft hij natuurlijk wel gelijk. Deze heksenjacht is gebaseerd op verklaringen, drukmiddelen, roddels en geruchten. Alle vingers wijzen de kant op van Lance en dus is hij schuldig. Het zit er allemaal dik in, maar er zijn geen echte bewijzen dat hij heeft gebruikt. Alle keren dat hij is gecontroleerd, is hij nooit tegen de lamp gelopen namelijk. Hij heeft nu alle schijn tegen en gelet op de misstanden in deze sport, is het aannemelijk dat hij heeft gebruikt, maar toch. Volgens mij is dit ook zo'n beetje de enige sport waar het zo werkt. Titels afnemen bij iemand die de schijn erg tegen heeft.

Tja, wat is hard bewijs. Wanneer een renner positief test dan ontbreekt weer het bewijs hoe het spul erin is gekomen. Contador houdt zo bijvoorbeeld nog steeds zijn onschuld vol.

Zijn we hiermee 100 procent zeker? Nee, maar dat ben je nooit. Ook bij een controle kunnen fouten gemaakt worden.

[Iniesta]

Er zijn talloze bewijzen. Ik denk dat in een "gewone" rechtbank hij dubbel en dwars schuldig zou worden bevonden op basis van wat er nu bekend is.

[Wie kent Cees de Wolf nog]

Hmmmm... Dat weet ik nog niet. Eigenlijk is het een verdenking van moord, waarbij talloze getuigen verklaren dat ze het hem hebben zien doen, maar... er is geen lijk.

[peter]

Hmmmm... Dat weet ik nog niet. Eigenlijk is het een verdenking van moord, waarbij talloze getuigen verklaren dat ze het hem hebben zien doen, maar... er is geen lijk.

Exact. En de straf is ook nog eens levenslang (al is het maar voor de vorm).

Ricco werd met de bloedtransfusie in z'n aderen aangetroffen en liep daarvoor al meerdere keren tegen de lamp. Oftewel, een scala aan lijken en de straf is? 12 jaar.

[Marillion]

De verzameling verhalen en getuigenissen is indrukwekkend. Maar er is inderdaad geen keiharde positieve test en geen bekentenis. Dat maakt het toch wat lastig om iemand te veroordelen. Ook al lijkt het zo goed als onmogelijk dat de uitkomst anders is dan dat hij heeft gebruikt. Daar ben ik het inderdaad mee eens.

In dat licht ben ik vooral geïnteresseerd in de verhalen over positieve tests die "verdwenen" zijn. Wat is daar van waar en kan dat worden aangetoond. Als de UCI hem daadwerkelijk heeft geholpen bij het ontlopen van een schorsing zou dat voor mij persoonlijk het grootste schandaal zijn. Groter dan de positieve test op zichzelf. Want daarmee is Armstrong geen uitzondering ten opzichte van veel van zijn concurrenten.

[Ajax Rules]

Ik denk dat er maar twee oplossingen zijn:
1. Het legaliseren van doping.
2. Het opdoeken van het wielrennen als (professionele kijk)sport.

Dit is toch om gek van te worden? Elke keer die gele-trui dragers die uit de koers worden genomen en zelfs talloze situaties dat weken of zelfs jaren na AFLOOP van de tour nog klassementen worden gewijzigd? Waar kijk je dan al die weken voor?

Ik ga in ieder geval nooit meer naar wielrennen kijken, zolang ze doping niet toestaan.