Rik Elfrink tien jaar PSV-watcher: ‘Als ik op het terras zit met een leuke vrouw en Luuk de Jong wordt verkocht, moet ik aan de bak’
Rik Elfrink (47) is nu tien jaar PSV-watcher bij het Eindhovens Dagblad. En daar komt meer bij kijken dan elke dag een stukje tikken. Het werk staat nooit, maar dan ook nooit stil. En zijn telefoon ook niet. ,,Het volgen van een topclub is niet voor iedereen weggelegd.”
Bart Hoffman 01-05-21, 11:00 Laatste update: 11:17 Bron: ED
Elke maandagochtend spreken Rik Elfrink en Aad de Mos af bij een houten bankje, dat pal voor het Philips Stadion in de grond staat. Vanaf die plek leggen twee jonge cameramannen vast hoe het duo napraat over het voetbalweekend. Het is alsof ze bij de koffiemachine staan, alleen ontbreken de plastic bekertjes. Voordat het rode lampje brandt, nemen Elfrink en De Mos hun positie in. De ED-journalist leunt dan altijd een beetje tegen de prullenbak aan, terwijl de voormalig succestrainer zijn balans probeert te vinden op de metalen leuning.
,,Aad, tweede plek voor PSV, dat kan niet meer mis, toch?”
En zo gaat dat een paar minuten door. Als het gesprekje erop zit en de camera uitstaat, deelt Aad nog een tip, die via-via tot hem is gekomen. ,,Misschien kun je dat eens onderzoeken, Rik?”
Tamelijk bleu binnengestapt
En zo is de week begonnen voor Elfrink, die sinds 2011 PSV volgt voor het Eindhovens Dagblad. Tien jaar geleden ging hij van start met een leeg notitieblok en lege telefoon; inmiddels is hij een van de meest gerespecteerde voetbaljournalisten van het land. Elfrink stapte tamelijk bleu het wereldje binnen, maar door extreem hard te werken, bouwde hij in de loop der jaren aan zijn netwerk, kennis en status.
,,Ik heb ongeveer vijf vakantiedagen per jaar, maar daar klaag ik niet over, ik vul mijn baan op deze manier in. Hoeveel tijd ik in PSV steek? Het laat zich niet in uren uitdrukken; soms ben ik er bijna 24 uur per dag mee bezig. Nee, een sociaal leven heb ik niet echt. Als ik op het terras zit met een leuke vrouw en Luuk de Jong wordt verkocht, moet ik toch aan de bak. Ja, dan moet dat verhaal op de site.”
Boerenpummel bij de Rabobank
Elfrink werd geboren in Twente, studeerde rechten in Nijmegen en verhuisde in de jaren negentig naar de regio Eindhoven. Hij zag zichzelf nog weleens bij ‘een raad van commissarissen of iets dergelijks’ eindigen. Maar hij miste de dynamiek in het bedrijfsleven. ,,Als 21-jarig ventje kwam ik bij de Rabobank te werken als jurist; daar zag ik mensen boterhammen eten met mes en vork. Hele aardige lui werkten er, echt, maar dat stond wat ver van mij vandaan. Ik ben gewoon een Tukker hè, een boerenpummel.”
Schrijven leuker
Pakweg twee jaar later moest Elfrink, toen de aandelenmarkt op zijn gat lag, beslissen over de toekomst van veel mensen. ,,Ik zat daar op mijn 23ste, 24ste. Kon ik adviseren of gezinnen hun huis uit moesten, of dat ze in hun woning konden blijven zitten. Best heftig.” Schrijven vond hij leuker. ,,Na acht jaar kwam ik bij het ED terecht. Ik mocht korte verslagjes schrijven over wielerwedstrijden, dat vond ik geweldig om te doen.”
Elfrink werd een jaar later aangenomen bij ‘de krant’ en schoof, mede vanwege zijn achtergrond, door naar de economieredactie. Daar werd hij uiteindelijk chef. ,,Begin 2011 ben ik vervolgens gevraagd door de hoofdredactie om PSV te gaan doen. Een eervolle job. PSV is écht van mensen zelf. Honderdduizenden mensen hebben er een mening over. Dus daar moet je heel zorgvuldig over schrijven. De club heeft 107 jaar geschiedenis en de uitstraling van een grote multinational. De externe druk en het krachtenveld kunnen daardoor enorm zijn.”
Je moet er álles voor over hebben om te slagen, maar er ook álles voor laten. Kijk ik naar zo'n Cody Gakpo, dan denk ik, wat ben jij al een volwassen vent op je 21ste. Echt heel knap
Rik Elfrink
Hij stapte de voetbaljournalistiek in op een moment dat het medialandschap al compleet aan het veranderen was. Clubs begonnen niet alleen zelf professionele ‘content’ te maken; ook op sociale media en gespecialiseerde voetbalsites werd er veel over PSV geschreven. De concurrentie, de snelheid en het aantal platforms leken jaarlijks toe te nemen.
Onstuimige wereld
Adempauzes zijn er voor journalisten daardoor ook amper. Sterker, de trein dendert maar door, als gevolg van de volle voetbalkalender. Een serieuze clubwatcher volgt de transferzomer, de voorbereiding, eventuele Europese kwalificatieduels, waarna het reguliere seizoen alweer voor de deur staat.
,,Hoe mijn werk er nu uitziet? Ik schrijf voor de krant, voor de site, neem podcasts op en maak video's. Op Twitter heb ik 65.000 volgers, maar ik ben ook actief op Facebook, Instagram en LinkedIn. Ik ben af en toe bij Veronica Inside geweest en geef af en toe een mening bij ESPN of in een radioprogramma. Belangrijk, dit soort kanalen, omdat je in deze onstuimige wereld soms de ruimte moet hebben om zaken te nuanceren.”
Eigen nieuwsmerk
Het blijft hoe dan ook topsport. Elfrink jaagt op nieuws, onderhoudt zijn netwerk en stuurt zijn wedstrijdverhaal door op het moment dat de scheidsrechter voor de laatste keer fluit. Dagelijks produceert hij artikelen over de club; van interviews tot financiële analyses en van necrologieën tot kwesties die onder supporters leven. Tegelijkertijd is hij zijn eigen nieuwsmerk geworden. Op een normale wedstrijddag willen fans nog weleens met hem op de foto.
Het competitieve element van de baan, spreekt Elfrink aan. Als atleet was hij in het verleden ook zélf bereid om diep te gaan. Een kapot scheenbeen zorgde er weliswaar voor dat hij geen actieve herinnering meer heeft aan zijn voetbaljaren, maar als wielrenner eindigde hij ooit als zevende op NK Tijdrijden voor profs. Tom Boonen, vier keer eindwinnaar in Parijs-Roubaix, klopte hij nog eens in de sprint tijdens een kermiskoers. Elfrink werd bovendien eens vijfde op de halve marathon in Eindhoven.
Veel respect voor jonge topspelers
Klein bier vindt hij het eigenlijk allemaal. ,,Ik zat wel tegen mijn max aan, hoor. Heb de echte top nooit bereikt, maar ik ging er volle bak voor. Door mijn achtergrond kan ik wel wat beter zien welke jongens er echt voor willen gaan bij PSV. Sowieso heb ik heel veel respect voor die jonge topspelers. Je moet er álles voor over hebben om te slagen, maar er ook álles voor laten. Kijk ik naar zo'n Cody Gakpo, dan denk ik, wat ben jij al een volwassen vent op je 21e. Echt heel knap.”
Zo zitten we een uur te praten als Elfrink zijn telefoon tevoorschijn haalt. Drie gemiste oproepen, negen nieuwe chats op WhatsApp, twee privé-berichtjes op Twitter. Alles gaat over PSV. De week is nét begonnen en hij is alweer tientallen keren genoemd op Twitter, door mensen die iets van hem willen weten of door internetkrijgers die hun frustratie op hem botvieren. ,,Ik krijg ook elke dag haatmail. Maar die belanden allemaal in mijn spam-foldertje, hoor.”
Mijn kinderen weten dat ik de auto soms langs de kant van de weg zet om even een stukje te tikken
Rik Elfrink
Van ‘gedogen’ naar waarderen
Het kantoor van Elfrink, zijn auto, is erop toegerust om zijn werk zo comfortabel mogelijk te kunnen doen. Hij beschikt onder meer over zakjes met wegwerpbestek, frisdrank en over allerhande kabels om allerhande apparaten op te laden. Wanneer de plicht roept, dan werkt hij vanachter het dashboard. ,,Soms krijg ik een tip en dan móet ik er meteen wat mee. Je omgeving groeit daar ook wel in mee. Mijn kinderen weten dat ik de auto soms langs de kant van de weg zet om even een stukje te tikken.”
Hoewel hij het niemand aanraadt om vanuit het niets een topclub in Nederland te volgen, is hij blij met de manier waarop echte clubmensen hem in eerste instantie hebben ‘gedoogd’ en later zijn gaan waarderen. ,,Willy van der Kuijlen was toegankelijk. Klaas van Balen, het overleden hoofd scouting, hielp je met het ontkrachten van geruchten. Dat was een hele waardevolle bron; hij bracht zeker geen bedrijfsgeheimen naar buiten, maar wilde PSV juist helpen. Je kon altijd even iets checken. Dat begreep hij goed.”
Elfrink heeft ondertussen een stevig netwerk van (oud-)spelers en trainers, zaakwaarnemers, supporters en mensen die heel dicht bij PSV staan. ,,Als het gaat over voetbal, dan gaat het over relatiejournalistiek. Daarin moet je ook willen investeren.”
De ED-journalist heeft verder weinig zin om stil te staan bij primeurs of belangrijke verhalen die hij de afgelopen tien jaar voor het ED heeft gemaakt. Droogjes: ,,Neuh, we leven van wedstrijd naar wedstrijd hè. Dat maakt het werk soms wel vluchtig van aard, maar maakt het ook bijzonder.”
Doos Kleenex
Elfrink kan zich na licht aandringen nog wel een uitglijder voor de geest halen. Hij lacht. ,,Ik was ooit in de veronderstelling dat mensen in het Philips Stadion met witte zakdoekjes aan het zwaaien waren naar Phillip Cocu. Had ik een tweetje over geplaatst, maar het bleken witte flyers te zijn, die werden uitgedeeld”, herinnert hij zich. ,,Dus ik op maandag naar De Herdgang. Stond uitbater Paul van Kemenade al klaar. ,Zo Rik, heb je een doos Kleenex meegenomen, jongen?’ Die humor, waarin alles weer even in perspectief wordt geplaatst, dat vind ik óók PSV. Heerlijk, man.”