NEC

[Lionel]

Gelukkig bij kennis weer…

[Ramona]

Dost laat van zich horen vanuit ziekenhuis: 'De hulp die ik kreeg was fantastisch’





Ik heb het gelukkig niet gezien; maar dat zal schrikken geweest zijn.
Wat is dat toch de laatste tijd?

[Frank]

Die griezel Engel zal ongetwijfeld zeggen dat het aan de coronavaccinaties ligt.

[Alexander]

Die griezel Engel zal ongetwijfeld zeggen dat het aan de coronavaccinaties ligt.

Je gaat het bijna denken. Het is wel heel merkwaardig hoeveel hart incidenten er de laatste jaren zijn in voetbal en wielrennen. Ik hoop dat iemand dit eens grondig onderzoekt.

[Yopii]

Doping?

[Liberty]

Er zijn ook genoeg sporters die de vaccinatie niet hebben gekregen.

[Frank]

Ik heb geen Twitter, maar ik zat er blijkbaar dus niet eens naast

Column Thijs Zonneveld | Bas Dost lag nog niet in de ambulance of ze waren al uit hun holen gekropen

Direct nadat NEC-spits Bas Dost zondagavond ineenstortte op het veld, barstte er op sociale media een verhitte discussie los. Columnist Thijs Zonneveld werd er een beetje verdrietig van. ‘Zelden zijn ze te betrappen op interesse in sport, behalve als ze hun eigen waarheid kunnen bevestigen. Of, erger nog, hun eigen zwendeltje draaiende kunnen houden.’

Bas Dost lag nog niet in de ambulance of ze waren al uit hun holen gekropen. De dansleraar voorop, die ene ‘journalist’ en de politicus van de antivaccinatiepartij erachteraan. In hun spoor al die anonieme toetsenbordhelden en @henk2324349234tractors die alleen maar vragen stellen maar geen antwoord accepteren dat ze niet aanstaat. Zelden zijn ze te betrappen op interesse in sport, behalve als ze hun eigen waarheid kunnen bevestigen. Of, erger nog, hun eigen zwendeltje draaiende kunnen houden.

Ik werd er een beetje verdrietig van. Er lag een sporter te vechten voor zijn leven, maar op sociale media was over zijn rug dezelfde discussie alweer losgebarsten als de keer ervoor, de keer daarvoor en al die keren daarvoor. Een discussie zoals zoveel andere discussies anno nu: eentje zonder begin en eind, waarin veel deelnemers zich zo diep in hun eigen schuttersputje hebben ingegraven dat ze de woorden van de tegenpartij niet horen, zien of lezen.

Er zijn weinig thema’s zo ongeschikt voor massale discussies op sociale media als medische dossiers. Er zitten haken en ogen aan, twijfels en onduidelijkheden, nuances en details die niet in 280 tekens of een kek filmpje van vijftien seconden passen. De werkelijkheid achter sporters met hartproblemen is extreem gecompliceerd. Oók cardiologen en onderzoekers hebben op sommige vragen geen of geen sluitend antwoord, soms omdat er meer onderzoek nodig is, soms omdat we het functioneren van een (sport)hart simpelweg nog niet helemaal doorgronden.

De cardiologen die ikzelf de laatste maanden sprak, stelde ik telkens dezelfde vraag: zijn er méér sporters met hartproblemen dan een aantal jaar geleden, méér dan vóór corona? Vrijwel elke keer kreeg ik hetzelfde antwoord: er zijn geen significante verschillen waarneembaar. Sporters met hartproblemen waren er voor corona, tijdens corona en na corona. En dus ook vóór en na de vaccinatierondes. Dat het tegenwoordig soms lijkt alsof het er meer zijn dan tien of twintig jaar geleden, komt vooral omdat sport talloze malen meer gemediatiseerd is. Álles is op tv, of op internet.

Dat wil niet zeggen dat hartproblemen en corona niets met elkaar te maken hebben. Het virus zelf kan wel degelijk problemen veroorzaken - wielrenner Sonny Colbrelli weet er alles van. Maar voor de langetermijneffecten ervan moet nog veel meer onderzoek gedaan worden - net als naar de effecten van (duur)sport op zich trouwens.

Het lijkt me van groot belang dat sportbonden, sponsoren en overheden investeren in onderzoek naar hartproblemen - niemand wil jonge, gezonde sporters zien omvallen. Maar zullen we dat onderzoek alsjeblieft overlaten aan de specialisten? Aan de cardiologen, de epidemiologen, de bewegingswetenschappers? En als er vragen of twijfels zijn, mogen die dan iets vaker aan het woord?

Die dansleraar en @henk2324349234tractors heb ik nu wel gehoord.

AD.nl

[Marillion]

Goed punt. Mensen zijn veel te gretig om er in een situatie als deze gelijk bovenop te duiken. Je zag het ook gebeuren rondom het incident met Vaessen bij RKC-Ajax. Maar die bleek achteraf vooral gevloerd door de ongelukkige impact op zijn hoofd.

Iedere situatie is uniek en we weten zelden tot nooit wat er precies gebeurd is. Zeker niet zo direct na het bewuste moment. Wacht op zijn minst de feiten af. Op zichzelf is er uiteraard niets mis mee om na te gaan of dit soort dingen nu vaker voorkomen dan in het verleden en of er iets van een verband is te ontdekken. Maar doe dat dan wel op basis van feiten en onderzoek.

[Ramona]

Omdat het een mooi stukje is...

Na reanimatie op voetbalveld dacht Bas Dost maar één ding: ‘Mijn familie moet nú weten dat het goed met me gaat’

Op 29 oktober zakte Bas Dost (34) in de slotfase van AZ - NEC in elkaar en gaf even geen teken van leven meer. Nu kijkt hij voor het eerst uitgebreid terug op dat huiveringwekkende moment. ,,Ik besef dat ik daar dood had kunnen gaan.’’

Wietse Dijkstra 30-12-23, 06:00 Laatste update: 06:16


,,Wat ben je aan het doen, joh?’’ Als Bas Dost zijn ogen opendoet, ziet en voelt hij Jeroen Mooren, de clubarts van NEC, als een bezetene op zijn borstkas duwen. Een antwoord op zijn vraag krijgt de voetballer niet meteen, want op het veld van AZ valt hij na de eerste reanimatiepoging weer weg. En daarna nog een keer.

Heel moe en alles gegeven
Pas als de aed, de automatische externe defibrillator, de 34-jarige spits van NEC met een schok weer tot leven heeft gewekt, begint hem langzaam te dagen hoe hij hier is terechtgekomen. ,,Ik was heel moe, had alles gegeven en liep terug na een mislukte aanval’’, zo vertelt hij over het moment dat zijn leven op de kop zette.

,,Ik was helemaal op en kon geen zuurstof meer opnemen, een gevoel dat ik nooit eerder heb gehad. Het enige wat ik nog kon, was even gaan zitten en accepteren dat het niet meer ging. Ik heb mijn hand nog opgestoken richting de zijkant en vervolgens zakte ik weg.’’

Paar seconden van geluk voor hij weer bij zinnen was
In paniek is hij nooit geweest. Bang evenmin. Zijn terugkeer na drie reanimatiepogingen voelt aanvankelijk zelfs gelukzalig. ,,De vijf seconden voor ik mijn ogen weer opendeed, waren heel fijn. Een heerlijk gevoel, vergelijkbaar met de geboorte van je kinderen. Als ik dit niet had meegemaakt, zou ik nu zeggen: wat is dat voor zweverig gedoe? Maar dat is echt zoals ik het heb ervaren. Complete rust. Een soort ontwaken nadat je heel lekker hebt geslapen. En daar dan de overtreffende trap van.’’

Daarna volgt de chaos, de geluiden die steeds harder worden, de vele prikkels die op hem afkomen. Dost ziet bezorgde blikken van spelers en hoort hoe het publiek zijn naam scandeert. ,,Ik dacht heel even: waar slaat dat op? We speelden immers bij AZ. Maar ik wist al vrij snel wat er aan de hand was.’’

Vader op de tribune en familie voor de buis
Hij wordt ineens heel misselijk. Maar tijd om zich daarover druk te maken heeft hij niet. Want hij bedenkt zich ineens dat zijn vader in Alkmaar op de tribune zit. En dat zijn vrouw Annefleur en oudste zoon Sep (5) op dit tijdstip – het is tegen zeven uur ’s avonds – de wedstrijd waarschijnlijk op tv bekijken, net als zijn moeder en zijn broers.

,,Ik dacht: mijn familie en mijn gezin moeten nú weten dat het goed met me gaat. Zij moeten vreselijke minuten hebben gehad. Ik wilde daarom opstaan, maar ze hielden me tegen. Hadden ze volledig gelijk in, natuurlijk. Het laatste wat je wilt, is dat het weer misgaat. Ook lopend het veld afgaan werd me afgeraden.’’


Dat protocol is heel goed, maar de mensen die voor de tv zitten hebben geen idee wat er gebeurt. Die denken het ergste.


Hij schat dat de medische behandeling die zijn leven redt, hooguit een minuut of anderhalf heeft geduurd. Maar voor zijn dierbaren, die Dost niet kunnen zien achter de haag van spelers die hem aan het zicht onttrekken, voelt het als uren. ,,Dat protocol is heel goed. Maar de mensen die voor de tv zitten, hebben geen idee wat er gebeurt. Die denken het ergste.’’

Bewuste duim omhoog
Om te laten zien dat hij er nog is, steekt hij bij het verlaten van het veld bewust zijn duim omhoog. In de catacomben laat hij zich op weg naar de ambulance langs de kleedkamer rijden om zijn ploeggenoten gerust te stellen.

Zijn vader is dan al opgetrommeld, maar het duurt even voordat Dost zijn vrouw aan de lijn heeft. Haar spreekt hij pas een half uur later in het ziekenhuis via FaceTime. Ze had toevallig drie minuten voor haar man in elkaar zakte de televisie uitgezet. Bij zoontje Sep was het beste er in de slotfase van de wedstrijd wel af, dus ze bracht hem naar bed en kreeg zo niets mee van het drama dat toen al trending was op sociale media.

Dost barst in tranen uit als hij haar vanuit het ziekenhuis op zijn beeldscherm ziet. ,,Er viel een enorme last van me af. Ik moest er niet aan denken dat ze dat moment hadden gezien. Die geruststelling was voor mij heilig. Toen brak ik. Alles knalde eruit.’’

Inwendige defibrillator
Thuis in Epe maakt Dost bijna twee maanden later een opgewekte indruk. In eerste instantie is ook niets bijzonders aan hem te zien. Tot hij zijn shirt omhoogtrekt. Onderhuids, aan de zijkant van zijn ribbenkast, is zijn icd-kastje duidelijk zichtbaar. De inwendige defibrillator, die ingrijpt bij hartritmestoornissen, heeft de grootte van een doosje keelpastilles. Het is even wennen. Maar dat is Daley Blind ook gelukt. Die voetbalt alweer een paar jaar met een icd, en niet zonder succes.

Blind, met wie hij samenspeelde in Oranje, stuurde als een van de eersten een bericht naar Dosts volledig ontplofte telefoon. ,,Hij appte me op de avond dat het gebeurde. Daar heb ik veel aan gehad. Het geeft vertrouwen dat hij hetzelfde heeft doorgemaakt en helemaal teruggekomen is. De dag voor mijn operatie heb ik hem nog geappt. Het bericht dat hij terugstuurde, hielp me over een moeilijk punt heen. Heel fijn dat-ie dat deed.’’

Op de afdeling hartbewaking in het AMC in Amsterdam had Dost zijn keuze – wel of geen operatie – snel gemaakt. Terwijl hij nog 24 uur per dag aan de monitor lag, had hij alweer zin om te voetballen. Dat hij werd geholpen door de befaamde sportcardiologen Nick Bijsterveld en Harald Jorstad, de man die ook Blind heeft behandeld, sterkte hem in de gedachte dat dat kan.


Met die icd heb ik nu een hulpmiddel dat hopelijk nooit afgaat. Ik heb daar totaal geen angst voor. Als je dat hebt, moet je ook niet zeggen dat je door gaat.


,,Maar elke situatie is anders. Het is mijn doel om terug te komen. Dat is wat ik sterk voel. Het moment dat ik weer in een stadion sta, lijkt me uniek. Maar stel dat ik een terugval krijg en het wordt me afgeraden om op niveau te spelen, dan zou ik daar vrede mee hebben. Ik zou een manier moeten vinden om daarmee te dealen, maar het zij zo. Ik besef dat het ook níét kan. Met die icd heb ik nu een hulpmiddel dat hopelijk nooit afgaat. Ik heb daar totaal geen angst voor.’’

Dost kampt nog altijd met de naweeën van myocarditis, een ontsteking van zijn hartspier veroorzaakt door een virus. Met rust kan dat spontaan genezen, maar omdat hij als topsporter in Alkmaar negentig minuten tot het gaatje was gegaan, werd de aandoening hem bijna fataal.

Enorme pech gehad
,,Het beste nieuws is dat het ‘maar’ myocarditis is. Het is niet zo dat er structureel iets fout is met mijn hart. Ik heb gewoon enorme pech gehad. Daar staat tegenover dat ik geluk heb gehad dat het in het stadion gebeurde. Stel, je bent aan het hardlopen of aan het trainen... Ik ben niet bang om dood te gaan, maar heb wel het besef dat ik daar dood had kúnnen gaan. Ik ben dankbaar dat ik zo goed ben geholpen en vanaf de eerste seconde serieus ben genomen door de mensen van AZ en NEC.’’

De vooruitzichten zijn inmiddels alweer een stuk beter. Uit een scan begin deze maand bleek dat de ontsteking is gehalveerd. ,,Dat is een heel positief bericht. Maar zolang die ontsteking niet helemaal weg is, mag ik op sportief gebied niets doen. Ik moet eerst weer gezond worden, dat kan alleen door mijn lichaam niet te veel te belasten.’’


Ik zat er eindelijk weer lekker in en dan overkomt me dit. Je komt alleen niet verder als je in zelfmede­lij­den blijft hangen.


Ook mentaal heeft hij tijd nodig om alles te verwerken. De impact op zijn gezin en zijn familie – zijn moeder en broers hebben voor de tv doodsangsten uitgestaan – is enorm geweest. Het helpt dat hij nu vooral thuis is bij zijn vrouw en twee zoontjes, Sep en de bijna 1-jarige Fin.

Verplichte rust
Nu hij rust moet nemen, heeft Dost weer alle tijd voor andere dingen. Zoals een puzzel van 3000 stukjes van Jan van Haasteren, die prominent op een tafel in de woonkamer ligt. Verder wandelt hij veel in de bossen rond zijn huis. ,,Heerlijk, ik ben een buitenmens. Maar niet kunnen sporten is wel zwaar.’’

Toch klaagt hij niet. Alleen in het ziekenhuis had hij een zwaar moment. ,,Toen ik na een paar dagen besefte dat er een operatie nodig was en het lang zou gaan duren, wilde ik even alleen zijn. Dat zorgde één dagje voor boosheid. Ik zat er eindelijk weer lekker in en dan overkomt me dit. Je komt alleen niet verder als je in zelfmedelijden blijft hangen. Daar word je een heel naar mens van. Ik koester het leven. Dat wil ik vieren met de mensen om me heen.’’

Voor de spits is het glas halfvol. ,,Het gekke aan dit soort situaties is dat het enorm verbindt. De eerste keer dat ik in de supermarkt kwam in Epe, tikte een onbekende vrouw me aan en zei: ‘Ben jij het? Je hebt ons zo laten schrikken, maar wat fijn dat ik je nog kan aanraken en dat je er nog bent.’ Zo heftig is het dus geweest. Als voetballer krijg je wel vaker reacties, goed of slecht, maar nu was iedereen met me begaan. Heel mooi.’’

De vele reacties hebben hem ontroerd. ,,Ik heb in mijn carrière vaak gedacht dat het ieder voor zich was. Maar ik kreeg van zo veel verschillende kanten steun. Neem de actie ‘Post voor Dost’ van NEC. Kreeg ik een gigantische doos vol met brieven. Een nare situatie als deze laat zien dat er zo veel positiviteit in mensen zit. Dat je naar een winkel gaat om een kaartje te kopen en dan iets persoonlijks gaat schrijven. Dat mensen die moeite doen, heeft me enorm geraakt.’’

Juichend op de bank na de laatste minuten tegen AZ
Het restant van de gestaakte wedstrijd tegen AZ, die hij met een wereldgoal en assist uiteindelijk zelf besliste, bekeek Bas Dost begin deze maand als supporter thuis op de bank. Hij balde zijn vuist toen NEC de laatste vijf minuten standhield en de 1-2 voorsprong over de streep trok.

,,Vanwege de spanning is me afgeraden om te kijken’’, zegt hij. ,,Maar ik heb alles van NEC gezien. Van die wedstrijd tegen Volendam (3-3 na drie goals in blessuretijd, red.) moest ik echt bijkomen. Die laatste minuten waren niet normaal.’’

Hij voelt zich enorm betrokken. ,,Dat is wel uniek. Ik heb een heel goede binding met NEC. De trainer (Rogier Meijer, red.) is een fijne vent en met de selectie zijn we iets moois aan het bouwen. Als ik ze nu zie voetballen, maakt me dat blij. Ik gun dit elftal gewoon succes.’’

In Nijmegen voelt hij zich op zijn plaats. ,,NEC is hier geweldig mee omgegaan. Wilco van Schaik (algemeen directeur, red.), Carlos Aalbers (technisch directeur, red.), de trainer, de selectie, de fans. Dat is een verademing. Hoe ik word behandeld, vind ik grote klasse. Niet te weinig, niet te veel, maar allemaal precies goed.’’

de Gelderlander

[Andriy Demchenko]

https://www.vi.nl/nieuws/nec-haalt-cher ... -nederland

*Wacht tot Wouter een opmerking maakt over een bejaardenhuis*

[Wouter]

Daar ben ik zelf iets te oud voor inmiddels.

Vitesse haalde in het verleden sterren als Megrelishvili en Yeini uit de Israëlische competitie. Hopelijk is NEC net zo succesvol met het shoppen daar.

[Jinne]

Voor NEC is dit nog een prima catch. Al heb je Mattsson al op zijn positie.

[Mr. Ajax]

Daar ben ik zelf iets te oud voor inmiddels.

Vitesse haalde in het verleden sterren als Megrelishvili en Yeini uit de Israëlische competitie. Hopelijk is NEC net zo succesvol met het shoppen daar.

En nog wel een paar, dacht ik. Dasa, Mori zo uit mijn hoofd.

Chery was/is in de Israëlische competitie wel echt een ster, al zegt dat niet erg veel.

[LucaS]

1-0 begin 2e helft voor tegen twente
Hup enniessee

[LucaS]

En een rode kaart voor twente

[Toppie]

Die Tukkers gaan,verliezen

[Ramona]

eNieSee toch stevig in het linker rijtje! HA!

[Ramona]

Mooi ook die ‘hokepoke’ actie van Mattsson! :))

[Sandro]

Mooi mooi, altijd leuk als NEC het goed doet. Nijmegen zit toch een beetje in mijn hart.

[Ramona]

WAt doet NEC het toch aardig, hè?!


:))

[zeux]

Gefeliciteerd Ramona!!!

Ga je er heen?

[Ramona]

Dankjewel, Zeux!!!


WAT een feest, ontlading en WAT een sfeer, in en buiten het stadion...


Nee, ik ga niet naar de Kuip; ik verwacht wel gezien de hoeveelheid supporters die altijd meegaan naar uitwedstrijden, dat de Kuip snel uitverkocht zal zijn.


COME ON, NEC!!!

[Duke]

Gefeliciteerd, Ramona!

[Ramona]

Thnx, Duke!

[Ramona]

Wat denken jullie, gaat NEC voor AJAX eindigen? Bedoel, Ajax is als los zand en NEC toch een redelijk ingespeeld team dat voor elkaar gaat?