Ajaxtalk

Iniesta schreef: ↑

do jul 15, 2021 5:36 pm

Taalkundig gezien is het ook niet echt een opdracht aan Robben, maar meer een overdenking over wat de schrijver denkt dat beter voor Robben was geweest
De vraag is alleen of Arjen deze taalkundige nuances opgepikt heeft, of alsnog zwaar gefrustreerd dit forum heeft verlaten

Iniesta schreef: ↑

do jul 15, 2021 5:36 pm

Taalkundig gezien is het ook niet echt een opdracht aan Robben, maar meer een overdenking over wat de schrijver denkt dat beter voor Robben was geweest
De vraag is alleen of Arjen deze taalkundige nuances opgepikt heeft, of alsnog zwaar gefrustreerd dit forum heeft verlaten

Afscheid van een fenomeen
Arjen Robben hangt zijn voetbalschoenen aan de wilgen, en dit keer definitief. „Mijn voetbalhart wil nog, maar ik moet ook realistisch zijn.”

FOTO GETTY IMAGES

De bijzondere momenten uit de carrière van dribbelkoning Robben
Precies een maand voordat FC Groningen het nieuwe Eredivisie-seizoen opent met een uitwedstrijd tegen het gepromoveerde SC Cambuur, sprak Arjen Robben de verlossende woorden. Voor de tweede keer heeft de 37-jarige oud-international besloten zijn voetbalschoenen aan de wilgen te hangen. En nu écht definitief.

door Ronald Arends

”Mijn voetbalhart wil nog wel, heel graag zelfs, maar ik moet ook realistisch zijn. Het emotionele en het rationele botsen. Dan moet je een verstandige beslissing nemen en die heb ik genomen, zij het niet van harte”, zegt de aanvaller, die twee jaar geleden al stopte als profvoetballer na zijn succesvolle periode bij Bayern München. Robben besloot vorig jaar echter om bij FC Groningen, de club waar hij begon, zijn rentree te maken. Vanwege fysieke problemen kwam de vleugelspits slechts een paar keer in actie.

De Nederlandse en internationale voetballiefhebbers zullen Robben vooral herinneren als een sierlijke speler, een van de grootste spelers in de Nederlandse voetbalgeschiedenis. Robben verzamelde als clubspeler liefst dertig (inter)nationale prijzen, en was met het Nederlands elftal op zes eindtoernooien actief. Zijn carrière aan de hand van een aantal historische momenten.

Doorbraak

tegen Feyenoord

Op 16-jarige leeftijd debuteert Robben namens FC Groningen onder Jan van Dijk als invaller in de uitwedstrijd (0-0) tegen RKC Waalwijk. Twee weken later staat de linksbuiten voor het eerst in de basis tegen Feyenoord. Robben houdt het 88 minuten vol en FC Groningen wint dankzij een doelpunt van Magnus Johansson met 1-0. De naam van de in Bedum geboren aanvaller is dan definitief gevestigd.

Bijzondere titel

op eigen bodem

In de zomer van 2002 verkast Robben van FC Groningen naar PSV en dat seizoen eindigt voor de aanvaller op een wel heel bijzondere manier. Op de laatste speeldag, als PSV naar het Oosterpark in Groningen moet, hebben zowel de Eindhovenaren als FC Groningen baat bij een gelijkspel. PSV om kampioen te worden, FC Groningen om zich rechtstreeks te handhaven in de Eredivisie. Het resultaat is een salonremise (0-0), waardoor Robben op eigen bodem zijn eerste en enige titel met PSV viert.

Robben verlost

Nederland van

penaltytrauma

Het EK van 2004 gaat de boeken in als het toernooi van de wisseling van de wacht. Spelers als Michael Reiziger, Jaap Stam, Edgar Davids, Patrick Kluivert en Clarence Seedorf spelen hun laatste eindronde, waar Rafael van der Vaart, Wesley Sneijder, John Heitinga en Robben juist debuteren voor Oranje. Laatstgenoemde is er persoonlijk verantwoordelijk voor dat Nederland na drie toernooien afrekent met het penaltytrauma. Na de verloren reeksen tegen Frankrijk (EK 1996), Brazilië (WK 1998) en Italië (EK 2000) ontpopt Robben zich tot koning van de stip. Nadat Edwin van der Sar de strafschop van Olof Mellberg heeft gekeerd, schiet Robben Nederland naar de halve finale.

Teen van Casillas voor altijd een smet

Op 11 juli 2010 houden 16 miljoen Nederlanders hun adem in als Robben tijdens de WK-finale tegen Spanje na een uur spelen alleen op doelman Iker Casillas af gaat. De Oranje-international lijkt Nederland op voorsprong te schieten, maar de uitgestoken voet van de Spaanse goalie voorkomt dat. Oranje grijpt uiteindelijk naast de wereldtitel, waar Robben het toernooi van zijn eigen wederopstanding had kunnen en misschien wel móeten bekronen. Op 5 juni, een week voor de eerste WK-wedstrijd van Oranje tegen Denemarken, loopt Robben in de uitzwaaiwedstrijd tegen Hongarije een hamstringblessure op. Onder leiding van wijlen Dick van Toorn herstelt de aanvaller echter in ongekend hoog tempo en maakt hij in de derde groepswedstrijd tegen Kameroen zijn entree op het WK. Goals tegen Slowakije en Uruguay en de gewonnen kwartfinale tegen Brazilië zijn (persoonlijke) hoogtepunten voor Robben op een onvergetelijk toernooi. De ultieme bekroning wordt echter voorkomen door Casillas.

2012 een jaar bol van decepties

Tegenover een succesvol 2010 staat een dramatisch 2012 voor Robben. Net als twee jaar eerder bereikt hij met Bayern München de eindstrijd van de Champions League, maar die gaat wederom verloren. Was in 2010 Diego Milito de grote plaaggeest namens Internazionale, in 2012 is Robben zelf verantwoordelijk voor de Beierse misère. In de verlenging mist hij een penalty, waardoor Bayern niet op voorsprong komt tegen zijn oude club Chelsea. De heldenrol gaat uiteindelijk naar Didier Drogba, die in de noodzakelijk geworden strafschoppenserie de winnende binnen schiet. Die teleurstelling komt Robben ook kort daarop tijdens het EK niet te boven. De aanvaller kan zich niet onderscheiden en verliest in de groepsfase met Oranje roemloos van Denemarken, Duitsland en Portugal.

Ultieme revanche

op Wembley: ’Geen stempel van loser’

Een jaar later neemt de oud-PSV’er revanche op zichzelf. Voor de derde keer in vier seizoenen staat Robben met Bayern München in de finale van de Champions League en op Wembley beleeft hij zijn finest hour. In de voorlaatste minuut passeert hij Borussia Dortmund-keeper Roman Weidenfeller en schiet Bayern zo naar een 2-1-zege. „Dit was de avond waar ik naar snakte. Ik voel me de grote winnaar. Hier blijf je voor knokken en werken”, straalde de matchwinnaar na afloop. „Als je dan in de laatste minuut de winnende bal binnen schiet, voelt dat absoluut als genoegdoening. Je wil het allemaal toch een keer achter je laten. Je wil niet dat stempel hebben van tweede, van loser, van elke keer net niet.”

Na nog zes jaar prijzen pakken bij Bayern kondigt Robben in 2019 zijn afscheid aan, om een jaar later terug te keren bij FC Groningen. Door blessures en coronaperikelen wordt het niet het seizoen dat Robben zelf en FC Groningen hopen. De aanvaller speelt zes duels in de Eredivisie en wordt met FC Groningen door FC Utrecht in de halve finale van de play-offs om een Europees ticket uitgeschakeld.

Na zijn bekendmaking op 15 juli om definitief te stoppen blijven de mooie herinneringen over. „Ik heb zoveel warme reacties gehad, het hele jaar door, ook in de fase dat het minder ging. Ik ben een gevoelsmens, dat doet me veel. Het maakte het niet makkelijker om uiteindelijk het slechte nieuws te brengen.”

Buijs weg bij FC Groningen: droomhuwelijk dreigt te eindigen in een vechtscheiding

Na de winterstop zouden FC Groningen en trainer Danny Buijs met elkaar in gesprek gaan over zijn aflopende contract, maar de directie van de club weet na een tegenvallende seizoenshelft al genoeg: Buijs kan na dit seizoen, net als assistent Adrie Poldervaart, vertrekken. Een droomhuwelijk dreigt te eindigen in een vechtscheiding.

Door Frank Molema

In het beleidsplan dat een jaar geleden werd gepresenteerd zette FC Groningen uiteen hoe het de kloof met clubs als FC Utrecht en Vitesse wil dichten. De spelers in het groen-wit moeten vooral ‘fitter' en ‘sterker’ zijn ten opzichte van de concurrentie, zo luidde het voornemen. FC Groningen nam daarbij bewust het woord ‘speelwijze’ niet in de mond, maar 'strijdwijze’. Zo moeten de noorderlingen weer Europees voetbal afdwingen.

Het plan lijkt haast wel op maat geschreven voor Danny Buijs. De 39-jarige Zuid-Hollander kon met zijn no-nonsense-aanpak als speler al op het nodige enthousiasme rekenen in het Noorden, als trainer deed hij het in zijn eerste drie seizoenen ook naar behoren, met telkens een eindklassering in het linkerrijtje. Van FC Groningen maakte hij een vechtmachine die vergeleken werd met het Atlético Madrid van Diego Simeone. Bovendien viel hij in de smaak bij een groot deel van de supporters. Was er bijvoorbeeld een feestje in de Euroborg? Dan was Buijs niet te beroerd om zijn gezicht te laten zien en de menigte toe te spreken.

Onvrede
Toch groeide de afgelopen maanden de onvrede over de trainer en leek een breuk een kwestie van tijd. Veel werd geklaagd over het ‘afbraakvoetbal’ van FC Groningen met vijf verdedigers en lange ballen. Het team zakte door de ondergrens in uitwedstrijden bij Sparta Rotterdam (1-1) en NEC Nijmegen (3-0 nederlaag), daarnaast was het in de Euroborg niet in staat te winnen van PEC Zwolle en RKC Waalwijk (beide keren 1-1).

Buijs op zijn beurt mopperde na teleurstellende resultaten meermaals over de kwaliteit in zijn selectie. Na het vertrek van basisspelers Sergio Padt, Ko Itakura, Gabriel Gudmundsson, Ahmed El Messaoudi en Azor Matusiwa had hij graag gezien dat technisch directeur Mark-Jan Fledderus de miljoenen zou spenderen aan spelers die er direct staan. Maar in plaats daarvan haalde Fledderus jonge vervangers van wie nog maar de vraag is of zij uiteindelijk het niveau van hun voorganger kunnen evenaren.

Buijs had bijvoorbeeld gewild dat SC Cambuur-revelatie Alex Bangura de linkerflank van de nodige dynamiek zou voorzien, maar Fledderus kwam met de Zweed Yahya Kalley op de proppen. Een speler die al snel in de pikorde daalde omdat het nogal tegenviel wat hij in zijn eerste weken in Groningen liet zien.

Dit alles neemt niet weg dat de huidige twaalfde plaats op de ranglijst onder de maat is. Na zeventien wedstrijden is Buijs er tevens nog niet uit wat nu de ideale basisformatie is. Zo werd Neraysho Kasanwirjo, een aankoop die overigens wel voldoet, al heen en weer geslingerd tussen verdediging en middenveld en tussen een centrale positie en een rol op de flank. En hij is niet de enige speler die niet weet waar hij aan toe is.

In Buijs’ voordeel spreekt bovendien niet dat FC Groningen in de 3,5 jaar waarin hij aan het roer staat zelden attractief heeft gespeeld. Wel kan de trainer als geen ander een stevig defensief fundament neerleggen. Niet voor niets zijn uitblinkers in zijn formaties vaak verdedigers.

Maar in zijn geheel scoort Buijs dit seizoen een onvoldoende. Daar komt bij dat door het meningsverschil over het aankoopbeleid de afgelopen maanden steeds meer wrijving ontstond met Fledderus. Ook blijft Buijs intern tegen heilige huisjes aanschoppen, en daar kan niet iedereen goed mee omgaan. Fledderus en algemeen directeur Wouter Gudde zouden na de winterstop met Buijs praten over het aflopende contract, maar hadden na recente nederlagen tegen Heracles Almelo (4-2) en AZ (1-0) blijkbaar al genoeg gezien.

Buijs vertrekt dus na vier seizoenen, al moet nog maar blijken of hij de jaargang wel afmaakt. In zijn kielzog wordt ook het contract van assistent Adrie Poldervaart niet verlengd. In de zomer hield Fledderus een overgang naar De Graafschap nog tegen.

In Groningen waait straks een frisse wind, en misschien was de houdbaarheidsdatum van Buijs ook wel verstreken. Maar FC Groningen verliest hiermee wel een boegbeeld, een vechter met wie noorderlingen zich konden identificeren. Door Buijs’ aderen stroomde het FC Groningen-DNA.

Jöhnk schreef: ↑

zo okt 23, 2022 2:29 pm

Ik zie PSV nog winnen.

FC Groningen zet trainer Frank Wormuth aan de kant

999 schreef: ↑

ma nov 14, 2022 9:28 am

FC Groningen zet trainer Frank Wormuth aan de kant

Andriy Demchenko schreef: ↑

vr feb 03, 2023 9:23 am

Fledderus ontslagen.