Oude beelden, oude stadions en andere oude rotzooi

[Wouter]

Keek ik eens wat rond op youtube, zie ik opeens beelden van Vitesse-Cambuur uit het seizoen 1988/1989, op Nieuw-Monnikenhuize, m.a.w. vlak voordat ik voor het eerst als jongetje voor de eerste keer bij Monnikenhuize naar binnen liep:

http://www.youtube.com/watch?v=W-rw2c9v ... re=related

Ik vind die oude beelden en die oude stadions zo mooi om te zien. Destijds was het voetbal toch heel anders dan nu, bijna elke eredivisieclub speelt nu in een ander stadion dan toen. Het leek me daarom wel de moeite waard om een "oude doos-topic" te openen, waarin je allerlei oude beelden over het Nederlandse voetbal kwijt kunt (uit de jaren '90 en eerder).

[Poeder]

Het jaar dat ik "instapte" op nieuw-monnikenhuize,..... Eijer, Hilgers en natuurlijk John van den Brom.

http://www.youtube.com/watch?v=JS145Gki ... re=related

En ook nog ééntje alleen over Nikos himself,.... wat ik helemaal vergeten was het eerste doelpunt voor dit wonder op voetbalschoenen was tegen nec en hun sintelbaan :)

http://www.youtube.com/watch?v=N78L36eTZOY

[Bert]

Niet verrassend dat dit topic wordt geopend door een supporter van de club met het lelijkste stadion van Nederland. En dat de eerste reactie van een supporter van dezelfde club komt.

[Banjavi]

Kunnen we het topic dan niet beter gewoon "andere oude rotzooi" noemen?

[Wouter]

Ik vind ons Gelredome niet alles, maar nog altijd beter dan de Arena met die gracht...Wij zitten in ieder geval dicht op het veld.

Maar Monnikenhuize was natuurlijk geweldig.

[Banjavi]

Lekker dicht op het veld...

Nou, ben er blij mee. Kan je dat gepruts van Vitesse nog beter zien. :)

[Wouter]

Jij bent er blij mee?

Ach, ik kijk naar de nummer 1 van Gelderland.

[Banjavi]

Ik bedoel meer te zeggen dat ik er niet zo blij mee zou zijn om dicht op die vitesseprutsers te moeten zitten. Zo zie je alleen nog maar beter dat ze er ook nix van kunnen.

Je kijkt inderdaad naar de nummer 1 van Gelderland. Zal voorlopig ook wel zo blijven, want NEC doet er vooralsnog weinig aan om daar iets aan te willen veranderen. Gefeliciteerd. Moet je nagaan dat als Dit het beste voetbal van Gelderland is, dat het Gelderlandse voetbal ook geen ene drol voorstelt.

[Wouter]

Oh, je bedoelde "wees er blij mee".

Het Gelderse voetbal stelt al niks meer voor sinds Vitesse niet meer structureel in de top-zes eindigt.

[Banjavi]

Nah... NEC heeft het vorig jaar in Europa redelijk 'goedgemaakt' vind ik hoor...
Maar da's inderdaad niet structureel... integendeel zelfs...

[MIKE_ZUID2 (ASR_AFCA)]

Voor diegenen die ervan houden is het boek het stadioncomplex een mooi naslagwerk :
http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boe ... index.html

Dit boek is een compleet overzicht van de stadions en terreinen waar, sinds de invoering van het betaald voetbal in de zomer 1954, betaald voetbal is gespeeld. Een standaardwerk kortom, en een must voor elke voetbal- en stadionliefhebber.
Ferry Reurink is erin geslaagd alle 113 locaties in Nederland waar de afgelopen meer dan vijftig jaar betaald voetbal is gespeeld (opnieuw) een gezicht te geven. Sommige van die terreinen zijn slechts een korte tijd als zodanig in gebruik geweest (bijvoorbeeld de stadions van profclubs als Brabantia en Velocitas), andere velden zijn uitgegroeid tot multifunctionele stadioncomplexen (zoals het Philips Stadion van PSV). Er zijn stadions waar wereldvoetbalgeschiedenis werd geschreven (zoals De Kuip, waar Feyenoord speelt), maar er zijn er ook waar op slechts heel kleine – maar daarom niet minder intrigerende – schaal geschiedenis is geschreven, zoals Sportpark De Berckt in Baarlo.
Er staan nieuwe stadions in (zoals het DSB Stadion van Alkmaar of het nieuwe stadion van ADO Den Haag) maar ook stadions die allang of nog maar heel kort niet meer bestaan (zoals Monnikenhuize in Arnhem, De Meer in Amsterdam en het Zuiderparkstadion in Den Haag). En nog weer andere zijn totaal verbouwd of enorm uitgebreid (Stadion Galgenwaard in Utrecht of Het Kasteel in het Rotterdamse Spangen).
Van alle locaties en stadions wordt in het kort de geschiedenis verteld alsook de aardigste anekdotes en wetenswaardigheden. Elk hoofdstuk bevat bovendien statistieken en veel uniek beeldmateriaal. Het boek is zo ingericht dat het ook als reisgids langs al die voetbalplekken kan dienen. Op veel verdwenen voetbalterreinen – terug te vinden aan de hand van plattegronden – staan nu woningen, worden kerkdiensten gehouden of razen auto's over de eens zo heilige voetbalgrond. Soms zijn er nog resten van oude tribunes aanwezig.

[Marillion]

Wel leuk om die oude wedstrijdbeelden terug te zien. Zeker met Hugo Walker als commentator.

Vitesse vond ik in die tijd nog een leuke club. Prima uitstraling, leuk oud stadion en ze haalden uitstekende resultaten. Ik kan me nog een aantal leuke wedstrijden herinneren op Monnikenhuizen. Voor de wedstrijd lekker het centrum in voor een biertje en een snack en dan met de trolleybus richting Geitenkamp (als ik me niet vergis). De club heeft voor mij al zijn charme verloren met de overstap naar het Gelredome.

[Wouter]

In deze serie worden elftallen van een bepaald jaar doorgelicht. Betrokkenen schetsen het team en het tijdsbeeld waarin het zich bewoog. VI zocht uit wat er van de spelers is geworden.

Toen Jan Jongbloed in 1988 werd opgenomen in de trainersstaf van Vitesse, deed hij bij zijn nieuwe club meteen een goed woordje voor doelman Raimond van der Gouw. 'Ik zat in 1985 in het tweede team van Go Ahead Eagles toen Jan keeper was in het eerste vertelt Van der Gouw. 'Vlak na de seizoenstart kreeg hij toen een hartaanval en hij moest op 44-jarige leeftijd zijn carrière beëindigen. Vanaf dat moment was ik eerste keeper bij Go Ahead. Nadat Jan trainer was geworden bij Vitesse, belde hij me. "Kom je nou nog, of kom je niet?"

Van der Gouw kwam, en kreeg geen spijt van zijn overstap. In het seizoen 1988/89 werd het ambitieuze Vitesse kampioen in de Eerste Divisie en stootte het seizoen erop meteen door naar de vierde plaats in de Eredivisie en een plek in het UEFA Cuptoernooi. Een ongekende prestatie. "Niemand had dat verwacht, vertelt Van der Gouw, die in zijn loopbaan twee keer de prijs won voor minst gepasseerde keeper in het Nederlandse betaalde voetbal en in 1989/90 in de Eredivisie alleen Ajax-doelman Stanley Menzo voor zich moest dulden. "Iedereen dacht dat we een eendagsvlieg zouden zijn, maar in 1991 haalden we wéér Europees voetbal.
Voor een deel was het op het conto te schrijven van Bert Jacobs. Er wordt altijd benadrukt dat hij zo goed was voor de sfeer, maar hij was bovenal een vakman. Anders lukt het je echt niet om een team dat net is gepromoveerd naar de vierde plaats in de Eredivisie te leiden. Jacobs benutte de spelers op hun juiste capaciteiten en zette de juiste mensen op de juiste plaats. En inderdaad, daarnaast was hij een enorme sfeermaker. Hij was een artiest, trad bijvoorbeeld zelf ook altijd op als Sinterklaas. Dan moesten we bij hem komen en haalde hij iets aan wat op de training was gebeurd. En dan liet hij ons een Sinterklaasliedje zingen. De spelersvrouwen waren dan verkleed als Zwarte Piet. Ook deed hij af en toe scheidsrechter Ignace van Swieten na op de training, als hij een speler terecht wilde wijzen. En toen we voor een Europa Cup-wedstrijd naar het buitenland moesten, heeft hij het douanepersoneel op het vliegveld eens verbouwereerd achter gelaten. Telkens als hij door het detectiepoortje liep, ging de pieper af. Wat hij ook uittrok, dat ding bleef maar alarm slaan. Uiteindelijk is hij in zijn onderbroek door dat poortje gelopen...'

Een van de grootste komieken in de selectie zelf was Anne Evers. Anne was een echte humorist, hij was altijd aan de gang. Ik kan me nog herinneren dat hij in de carnavalstijd een keer met een pruik op zijn hoofd het voetbalveld op kwam.'

Bert Jacobs had het geluk dat hij over een zee: zelfstandige spelersgroep beschikte, die wist wanneer er weer serieus gewerkt moest worden 'Iedereen pakte zijn verantwoordelijkheid; weet Van der Gouw. 'We hadden een elftal waar alles in stevige verdedigers, harde werkers, snelle aanvallers en met Frans Thijssen iemand die technisch super was. Je gaf de bal gewoon aan Frans, dan hoefde je niet bang te zijn dat hij m kwijtraakte. Geweldige voetballer.'

De prestaties van de Arnhemse ploeg leidde zelfs tot een uitverkiezing voor Oranje van de hele rechtervleugel van het team. Na vele afzeggingen - dat wel - werden rechtsback Edward Sturing, rechtshalf Martin Laamers en rechtsbuiten Bart Latuheru door bondscoach Thijs Libregts opgeroepen voor de oefeninterland Nederland - Brazilië (1-1), op 20 december 1989. Sturing speelde nadien nog twee interlands, Laamers één en voor Latuheru bleef het bij die ene uitverkiezing.

Vitesse-bestuurslid Karel Aalbers zag het helemaal tevreden aan. Van der Gouw: 'Aalbers had natuurlijk grote plannen met de club. Toen al werd gesproken over een nieuw stadion voor Vitesse (dat er pas in 1998 zou komen, red.). Aalbers kwam na een zege af en toe de kleedkamer in. "Jij komt zeker vertellen dat we een extra premie krijgen!" werd er dan geroepen. En ik moet zeggen dat Karel vaak niet te beroerd was om ons inderdaad wat extra's toe te stoppen.'

Daar was dan ook alle reden toe. Zo won de pas gepromoveerde ploeg met 1-0 bij PSV Van der Gouw: 'Terwijl PSV de weken daarvóór steeds met ruime cijfers had gewonnen. Mij werd al gevraagd hoeveel goals ik dacht tegen te krijgen... Nou, we wonnen dus ! gewoon.' In het eigen stadion Nieuw Monnikenhuize speelde Vitesse gelijk tegen Ajax (1-1) en werd Feyenoord met 2-1 verslagen. 'De sfeer op Monnikenhuize was geweldig. Nu nog praten de ras-supporters van Vitesse met weemoed over die periode. Gelredome is een prachtig stadion, maar er wordt nog wel eens verlangd naar die goede, oude tijd.'

Vitesse haalde in 1990 ook nog eens de bekerfinale, waarin het met 1-0 verloor van PSV. En dat met een team dat voor een deel uit parttimers bestond. Van der Gouw: 'Ikzelf werkte vanaf mijn tijd bij Go Ahead Eagles op een lagere school in Deventer als docent lichamelijke opvoeding. Dat ben ik in de jaren dat ik bij Vitesse speelde blijven doen.' In 1996 maakte Van der Gouw werkelijk furore met zijn overstap naar Manchester United, waar hij zes jaar selectiespeler zou zijn onder manager Alex Ferguson.

Theo Bos (44) is tegenwoordig hoofdtrainer I van Vitesse. Hij woont in Eist (Gld). René Eijer 46) heeft een bedrijf dat zich bezighoudt met de regeleiding van voetbalcoaches- en spelers en woont in Thom en Anne Evers (49) werd docent voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen. Hij woont in Dordrecht. John van den Brom (43), trainer van AGOVV Apeldoorn, woont in Amersfoort en Bart Latuheru (44) in Bergschenhoek. Latuheru begon een onderneming in verzekeringen en is mede-eigenaar van een bedrijf in stand- en interieurbouw. Peter Wesselink (41) is trainer van SVZW uit Wierden. Hij woont in Apeldoorn, waar hij als financial controler voor de gemeente werkt. Raymond de Vries (44) keerde terug naar Utrecht, waar hij vandaan kwam. Rob Lagé (60) woont in Arnhem en is nog verzorger bij de jeugd­opleiding van Vitesse. Raimond van der Gouw zelf is 46 jaar. Tot vorig jaar was hij keeperstrainer bij het Engelse Sunderland, nu is hij dat bij Vitesse. Hij woont in Deventer. Hans van Arum (43) is assistent-trainer bij Vitesse en woont in Lunteren. Roland Verwaayen (41) heeft een bedrijfje in montage-en timmerwerk in zijn woonplaats Nijmegen. Roberto Straal (43) is trainer van de B1 van Vitesse. Hij woont in Arnhem. Arjan Vermeulen (40) woont in Leerdam en werkt bij een transport­bedrijf en Glenn Sonneville (49) is commercieel directeur van een bedrijf in de schoonmaak­branche. Hij woont in Zoetermeer. Hans Willemsen (46) is keeperstrainer bij SV Loo en werkzaam bij een bank. Hij woont in Loo. Toon Huiberts overleed in 2005 op zeventigjarige leeftijd. Zelf was hij zeventien jaar lang eerste elftal-speler van Vitesse. Ben Roelofs (62), die als tuinman en in de staalbranche werkte, woont in Elden. Frans Thijssen (57, zie verder) woont weer in Malden. Marlon Keizer (40) is trainer van AZ 2000 uit zijn woonplaats Arnhem en werkt als hoofdconducteur bij de NS. Edward Sturing (46) is trainer van FC Volendam en woont in Eerbeek. Bert Jacobs overleed in 1999 op 58-jarige leeftijd. Rick Hilgers (47) begon een dakdekkersbedrijf en woont in Wijchen en Martin Laamers (42), die werkt als koerier, is trainer van Blauw Geel '55 uit Ede. Hij woont in Rozendaal. Michael Madsen (43), die van beroep glazenwasser was, keerde terug naar zijn geboorteland Denemarken. Jurrie Koolhof tenslotte is 49 jaar en scout voor FC Groningen. Hij woont in Duiven.
Eindstand seizoen 1989/1990 eredivisie:
Ajax
34
49

PSV
34
48

FC Twente
34
42

Vitesse
34
41

Roda JC
34
41

FC Volendam
34
39

Fortuna Sittard
34
38

RKC
34
37

FC Groningen
34
35

FC Den Haag
34
33

Feyenoord
34
31

Sparta
34
31

Wilem II
34
27

FC Utrecht
34
27

MVV
34
27

NEC
34
26

BW Den Bosch
34
25

Haarlem
34
15

Vitesse

Naam Arnhemse Voetbal- en Atletiekvereniging Vitesse (sinds 1 juli 1990 Stichting Betaald Voetbal Vitesse Arnhem)
Opgericht 14 mei 1892
Terrein Nieuw Monnikenhuize (sinds 25 maart 1998 Stadion Gelredome), Arnhem
Betaald voetbal 1954/55 Eerste Klasse, 1955/56 Hoofdklasse, 1956-62 Eerste Divisie, 1962-66 Tweede Divisie, 1966-71 Eerste Divisie, 1971/72 Eredivisie, 1972-77 Eerste Divisie, 1977-80 Eredivisie 1980-89 Eerste Divisie, 1989-heden Eredivisie
Erelijst kampioen Tweede Divisie 1966; kampioen Eerste Divisie 1977,1989; verliezend bekerfinalist 1912,1927,1990
De Vedette: Frans Thijssen Malden, 23 Januari 1952
Frans Thijssen gold als groot technisch talent van NEC in het begin van de jaren zeventig. De middenvelder werd in 1973 gecontracteerd door FC Twente, waarmee hij twee jaar later de UEFA Cup-finale haalde waarin de Enschedeërs verloren van Borussia Mönchengladbach. Met Ipswich Town won Thijssen in 1981 de UEFA Cup wél na winst in de finale op AZ. Later speelde Thijssen nog voor Vancouver Whitecaps (Can), Nottingham Forest (Eng), Fortuna Sittard, FC Groningen en Vitesse. Bij die laatste club was hij ook trainer, net als bij De Graafschap, Malmö FF (Zwe), Al Wahda (VAE) en Al Wakra (Qat). Vorig jaar keerde hij terug in Nederland.

06-01-2010 VI Magazine week 01

[Wouter]

Willem Hesselink was de voorganger van Louis van Gaal

Door Frank Grootemaat 4-6-2009

Louis van Gaal is de tweede Nederlandse trainer van Bayern München. Meer dan een eeuw geleden ging Willem Hesselink hem voor. Hesselink is net zo uniek als Franz Beckenbauer in de geschiedenis van Bayern.

Willem Hesselink zelf
In de 109-jarige geschiedenis van de roemruchte Beierse topclub zijn er maar twee personen zowel speler, trainer als voorzitter van Bayern geweest: Franz Beckenbauer en Willem Hesselink. Hesselink is bovendien de enige die alle drie functies tegelijkertijd vervulde.

Oprichter van Vitesse

Hesselink was al op jonge leeftijd een ondernemende persoonlijkheid. In 1892 richtte hij op veertienjarige leeftijd met zijn twee jaar oudere broer Jan en een stel vrienden Vitesse op. In eerste instantie hield de Arnhemse club zich bezig met cricket, maar al snel werd er ook voetbal gespeeld. En met succes, in 1895 en 1896 werd het Gelders kampioenschap behaald, en in 1897 en 1898 waren Vitesse en Hesselink de besten in de Eerste Klasse Oost.

Vitesse had ook een atletiekafdeling. Hesselink behaalde de nationale titel bij het verspringen, de Gelderse titel op de 1500 meter en werd met een aantal ploeggenoten Nederlands kampioen touwtrekken. Hij was nationaal recordhouder op de mijl en bij het verspringen. Zijn sprong van 6.10 meter in 1898 bleef tot 1910 staan als nationaal record.

Het kanon

Op het voetbalveld speelde Hesselink meestal op de midvoorpositie, maar hij kon ook uit de voeten als spil en verdediger. Hij was vooral bekend vanwege zijn enorm harde schot. Hesselink kreeg hiervoor de bijnaam "het kanon". Volgens de website van Vitesse was hij berucht bij keepers.

"De keeper, die 't waagde z'n knuist uit te steken naar 'n bal van Hesselink's voet komend, liep gevaar de lieftallige knak van een brekende pols tegelijkertijd waar te nemen. Zoo doodelijk was zijn schot." Volgens niet te controleren berichten kwam één doelman hierdoor om het leven. Naar verluidt werd hem, tijdens een wedstrijd in Engeland, een schot van Hesselink fataal, toen hij het leder op de borst probeerde op te vangen..

Een andere, latere, bijnaam voor Hesselink was "de dokter", verwijzend naar zijn beroep als dokter in de chemie. Vanwege zijn studie scheikunde in Leiden voetbalde hij van 1899 tot 1901 voor het Haagse HVV, waarmee hij in 1900 en 1901 nationaal kampioen werd. In die periode speelde hij ook een aantal malen voor het bondselftal, de officieuze voorloper van het Nederlands elftal.

Bayern München

In het begin van de twintigste eeuw vertrok Hesselink, wederom vanwege zijn studie, naar München. Daar ging hij vanaf 1902 spelen voor het twee jaar daarvoor opgerichte Bayern, dat in die tijd in de regionale Beierse competitie uitkwam. Volgens een artikel in De Volkskrant van 31 augustus 2005 was hij daar de eerste buitenlandse ster, "ein gefurchteter Torjäger und glänzender Spielgestalter" .

Omdat hij kwalitatief uitstak boven de andere spelers werd Hesselink gevraagd trainer van de club te worden. In 1903 verliet de eerste voorzitter van Bayern, Franz John, de club en omdat Hesselink zo goed kon organiseren werd hij de nieuwe voorzitter. Hesselink werd hiermee tegelijkertijd speler-trainer-voorzitter. Ondertussen vond hij ook nog tijd om zijn studie scheikunde af te ronden en te promoveren in de filosofie, waarna hij in 1905 terugkeerde naar Nederland, en weer ging spelen bij Vitesse.

Het Nederlands elftal

Kort na zijn terugkeer in Nederland werd hij geselecteerd voor het net opgerichte Nederlands elftal. Willem Hesselink speelde mee in de tweede officiële interland van Oranje. Op 14 mei 1905, precies dertien jaar na de oprichting van Vitesse, won Nederland met 4-0 voor dertigduizend toeschouwers op het Schuttersveld in Rotterdam van België.

In de 74e minuut opende Hesselink de score, waarna Guus Lutjens en Eddy de Neve (tweemaal) binnen tien minuten voor de eindstand zorgden. Vreemd genoeg bleef dit het enige optreden van Hesselink voor de nationale ploeg. Zijn carrière was echter nog lang niet voorbij.

Net geen kampioen

Met Vitesse behaalde hij in 1913, 1914 en 1915 de Oostelijke titel, maar slaagde er nooit in de kampioenscompetitie te winnen. In 1914 was Vitesse nog het dichtst bij een kampioenschap. In de beslissende wedstrijd tegen Hesselinks oude club HVV bracht de oud-Bayernspeler de Arnhemse club op voorsprong. Twee treffers van HVV en een gemiste Arnhemse strafschop zorgden echter voor een 2-1 eindstand, waardoor het kampioenschap verspeeld werd.

In 1915 werd Vitesse wederom tweede van Nederland (ditmaal achter Sparta), en stopte Hesselink op 37-jarige leeftijd met voetballen. Misschien niet toevallig namen de prestaties van Vitesse nadien sterk af, en vocht het structureel voor lijfsbehoud, met een uiteindelijke degradatie in 1922 tot gevolg.
Wederom voorzitter
Hesselink, die tijdens zijn spelersloopbaan bij Vitesse al penningmeester en trainer was geweest, werd in 1917 voorzitter, en zou dit tot 1922 blijven. Als scheikundige was hij betrokken bij tal van moordzaken. Hij liep voorop bij nieuwe onderzoeksmethoden en was dè expert op het gebied van bloedonderzoek, vingerafdrukken en schriftvergelijking.
Bij het veertigjarig bestaan van Vitesse memoreerde Het Vaderland de voetbalprestaties van Hesselink:
"Vraag aan experts, die het voetbalspel in Nederland dertig jaar kennen: noem me vijf van de beste voorhoedespelers, en Hesselink is er bij. Zijn schot was vooral doodend." In hetzelfde artikel werd hij gerekend tot de drie grootste Vitessenaren, naast de legendarische keeper Just Göbel en de groote bestuurskracht Chr. J. Engelberts.

Op 15 december 1973 overleed Willem Hesselink op 95-jarige leeftijd.

sportgeschiedenis.nl

[Kowalczyk]

Mijn wekelijkse Balgevoel-column op NU Sport.nl gaat deze week over 'spookstadions' en de Wageningse Berg in het bijzonder. Hier te lezen.

K.

[beelzebub]

Boussoufa verbetert ff het record hooghouden:
http://www.youtube.com/watch?v=umgN_tVjXTk

[Arthur]

Ik kan me dat hooghouden nog herinneren, maar ik wist niet dat dat toen Boussoufa was. Grappig.
De rest uit het lijstje heeft zo te zien geen betaald voetbal gehaald.

[Hoeladans]

Ho ho, Johan Plat blinkt wekelijks uit bij Telstar.

[Duke]

$8.000 voor een vriendendienst
Door: Iwan Tol

In het boek Achter de kleedkamerdeur geeft oud-verdediger Hans Kraay jr. een onthullend en humoristisch inkijkje in de voetbalwereld. Bijvoorbeeld hoe hij verdiende aan de transfer van Ruud van Nistelrooy naar Manchester United. Een voorpublicatie.

Honderden talenten zag Hans Kraay jr. voorbijkomen in zijn carrière. Heel soms was er eentje die er direct bovenuit stak. Die niet alleen veel beter was dan de rest, maar zijn kwaliteiten ook koppelde aan een onbegrensde drive om te winnen. Toen hij in 1995 als 35-jarige routinier bij FC Den Bosch te maken kreeg met ene Ruud van Nistelrooy, een jongen van amper 19 jaar, voorvoelde Kraay jr. meteen: dat is er eentje, een echte. ‘Ik kende dat hele ventje niet, maar wat me bij de eerste training van het seizoen meteen opviel was dat hij tijdens het partijtje de hele tijd alle ballen vroeg. En als ik hem de bal inderdaad gaf, dan deed hij er iets beters mee dan ik. Iets wat al snel het geval was trouwens. Maar dat vragen om de bal bleef de hele training doorgaan. Hans, Hans, Hans, riep-ie maar. Het was vooral de manier waarop hij opendraaide waaraan je zag dat hij iets speciaals had. Hij deed me heel erg aan Van Basten denken. Die had ook van die losse enkels, waarmee hij, hup, zó weg kon draaien. Ruud was een groot talent, maar ook een leuke, frisse Brabantse jongen, zonder vervelende maniertjes.’

Veronica

Dat Kraay jr. in 1995 bij FC Den Bosch belandde, was eigenlijk helemaal niet de bedoeling. Voetballen was hobby geworden, Kraay jr. concentreerde zich in die tijd vooral op zijn werk bij Veronica, waar hij presentator was van Het Voetbalcafé en maker van hilarische filmpjes, die onder de titel It’s my Life werden uitgezonden. Voor zo’n item was hij op een middag in De Vliert beland, het onbehaaglijke onderkomen van FC Den Bosch met zijn grote sintelbaan. De club stond twee wedstrijden voor het einde van de jaargang 1994/95 met slechts zes punten op de laatste plaats in de eerste divisie. Over deze benarde positie wilde Kraay jr. van gedachten wisselen met de voorzitter, Jan Schouten. Maar het gesprek kreeg al snel een onverwachte wending.

‘Gezellig hier hè, voorzitter?’ begon Kraay jr. het interview, wijzend op de sintelbaan, die een bres sloeg tussen publiek en spelers. De preses liet zich niet uit het veld slaan door de ietwat badinerende vraag van Kraay jr. en antwoordde: ‘Weet je wat het is, Hans? Dit stadion is een kroeg. En deze kroeg moet weer vol.’

Kraay jr. moest wel lachen om de beeldspraak van de voorzitter en borduurde daarop voort: ‘Een sintelbaan tussen de bar en de gasten schiet niet echt op hè. Wat moet er nou gebeuren om de tent weer aan de gang te krijgen?’

Schouten: ‘Wat wij nodig hebben is een goeie kroegbaas. En weet je wie een goeie zou zijn? Jij!’

Kraay jr. keek verschrikt op: ‘Meent u dat nou? Maar ik werk fulltime voor televisie. Ik kan nog maar twee keer trainen.’

Schouten: ‘Dat is geen probleem. Is er verder nog iets?’

Kraay jr.: ‘En de trainer dan? Zou u niet eerst even met hem overleggen?’

Met draaiende camera’s werd trainer Chris Dekker gebeld. Die zag het wel zitten, de komst van een routinier als Kraay jr. tussen al het jonge grut. Bovendien: slechter dan het huidige seizoen was onmogelijk. Er móest wat gebeuren bij FC Den Bosch en volgens Dekker was Kraay jr. de ideale gangmaker. De presentator wilde, diep in zijn hart, het liefst nog een jaar voetballen. Ach, wat kon hem het ook schelen? ‘Weet je wat,’ zei hij tegen Schouten, ‘ik doe het, maar wel voor nul gulden.’ En zo werd Hans Kraay jr. in het seizoen 1995/96 speler bij FC Den Bosch.

Niet iedereen was daar blij mee. Toen Kraay jr. na zijn bezoek in Den Bosch zijn baas in Hilversum inlichtte, slaakte John de Mol een diepe zucht. ‘Je haalt Oranje niet meer Hans, hoe vaak moet ik je dat nog vertellen?’ Maar Kraay jr. wilde van geen wijken weten. ‘Ik vond het voetbal nog te leuk om los te laten en van Dekker mocht ik 35 meter achter mijn verdediging spelen. Hij maakte me meteen aanvoerder.’

Om achteraf geen gezeur en geroddel achter zijn rug om te krijgen, klom Kraay jr. op zijn eerste werkdag in De Vliert op de bar van het spelershome. ‘Hier staat jullie aanvoerder en die gaat twee keer per week trainen, omdat hij fulltimewerk bij de tv heeft’, riep hij. ‘Wie daar problemen mee heeft, mag nu zijn vinger opsteken en anders wil ik je niet meer horen.’ Niemand zei iets. Zo stond Kraay jr. meteen sterk. Dát was ervaring.

Het eerste optreden van Kraay jr. met FC Den Bosch was een oefenwedstrijd in De Vliert, tegen het Spaanse Espanyol van trainer José Antonio Camacho, die als speler de bijnaam ‘Het Scheermes’ had vanwege zijn gemene overtredingen. FC Den Bosch-Espanyol werd, hoe kon het ook anders met zo’n trainer, één grote schoppartij, waarbij met name Van Nistelrooy het zwaar te verduren kreeg. Als antwoord op het geschop ging Kraay jr. nóg harder tekeer tegen de Spanjaarden, hetgeen de onderlinge sfeer op het veld er bepaald niet beter op maakte. Het werd zelfs zo onvriendelijk dat plotseling Camacho voor Kraay jr. stond. ‘Midden op het veld! “You loco, you loco”, schreeuwde hij tegen mij. Ik vroeg hem: “Are you the brother of Camacho?” ’Wat een figuur! Als iemand loco was geweest als speler, dan was hij het wel. Achteraf denk ik nog weleens: als hij goed op onze nummer 10 had gelet, dan had hij Ruud van Nistelrooy toen mooi voor een prikkie kunnen ophalen. Maar Camacho moest zich zo nodig druk maken om de 35-jarige libero van Den Bosch.’

Het werd een prachtig seizoen voor Hans Kraay jr., het beste uit zijn carrière zelfs. Zaten er een paar maanden eerder nog maar een paar honderd betalende toeschouwers in De Vliert, nu was het stadion bij de eerste competitiewedstrijd weer grotendeels vol. FC Den Bosch bleef maar winnen en winnen en Kraay jr. speelde zijn rol als kroegbaas met verve, precies zoals voorzitter Schouten dat voor ogen had.

Roelof Luinge

Er gebeurde altijd wel wat in De Vliert. Zo was er die thuiswedstrijd tegen MVV toen FC Den Bosch een strafschop werd onthouden door Roelof Luinge en de M-Side, de harde kern van Den Bosch, een massaal ‘Roelof, Roelof, je moeder is een hoer’ aanhief. Kraay jr: ‘Roelof riep zich bij me. “Ik ben niet kinderachtig, Hans,” zei hij, “maar dat over mien moeder moet stopp’n. Anders ga ik stak’n.” Ik antwoordde: “Roelof, ik regel dat wel.” Vervolgens trok ik tijdens de wedstrijd een sprint naar de M-side, dwars over de sintelbaan. De steward opende het hek, zodat ik in één ruk door kon lopen naar de fans. Even later stond ik tussen de M-side, vrolijk te dirigeren. “Jongens, nu allemaal: hij is een hon-de-lul.” Na een paar minuten ben ik weer teruggegaan naar het veld, naar Roelof, om te zeggen dat het geregeld was. Er werd niets meer over zijn moeder gezongen.’

Ruud van Nistelrooy genoot volop van die gekke Kraay jr. met zijn rare streken. In de laatste weken van hun gezamenlijke seizoen bij FC Den Bosch worstelde Van Nistelrooy met de aanbieding die de club hem had gedaan. Zij wilden de aanvaller langer aan zich binden en boden hem een vierjarig contract aan. Van Nistelrooy wendde zich tot Kraay jr. voor advies: ‘Ruud zou een salaris krijgen van 45.000 gulden, oplopend tot 60.000, en een Fiat Panda geloof ik. Ik zei hem direct: niet doen, wegwezen hier. Voor It’s my Life kwam ik geregeld bij trainers over de vloer. Ik heb Martin Jol, toen Roda JC, getipt. Maar die vond Ruud ongeschikt voor de eredivisie. Ik heb Arie Haan van Feyenoord getipt. Maar Arie had er geloof ik liever nog zestien Argentijnen bij. Alleen Dirk Scheringa twijfelde, maar toen was het al te laat. Foppe en Riemer hadden toegeslagen.’

Van Nistelrooy presteerde in Heerenveen zo goed dat hij al na een jaar kon tekenen bij Anderlecht of Glasgow Rangers. Opnieuw vroeg hij zijn oude voetbalvriend, die al gestopt was met betaald voetbal, om raad. Kraay jr. kreeg een telefoontje toen hij op weg was naar Londen om zijn dochter te bezoeken. ‘Geef me een half uurtje, Ruud. Dan bel ik je zo terug,’ zei hij, ter hoogte van Calais, om vervolgens bij zijn vader het nummer van Harry van Raaij op te vragen. De PSV-voorzitter nam meteen op. Kraay jr.: ‘Ik zei tegen Van Raaij: u heeft altijd goed naar de oude Kraay geluisterd, nu moet u voor één keer naar de jonge Kraay luisteren. Van Nistelrooy gaat voor 12 miljoen naar Anderlecht of Glasgow Rangers. Straks moet u 20 miljoen voor hem betalen, neem hem nu.’

Aan de andere kant hoorde Kraay jr. Van Raaij twijfelen. ‘Hans junkske, ik zou het graag doen, maar ik heb daar iemand voor in dienst die daarvoor gestudeerd heeft, Frank Arnesen, en die heeft zijn twijfels over Van Nistelrooy. We doen het niet.’ Maar nog diezelfde avond belde Van Raaij terug. ‘Hans, we doen het wél. Geef mij zijn nummer maar, ik doe het op eigen houtje.’ Twee dagen later was de deal tussen Heerenveen en PSV rond.

Ook zonder de hulp van Kraay jr. zou Van Nistelrooy de stap naar de absolute top hebben gemaakt, benadrukt Kraay jr. ‘Ik ga niet pretenderen dat ik de ontdekker van Van Nistelrooy ben, of zijn vriend, of zijn voetbalvader, want dat ben ik niet en bovendien kon zelfs een blinde papegaai zien dat hij over uitzonderlijke kwaliteiten beschikte. Over Miss World ga je toch ook niet discussiëren of het een lekker wijf is? Zo was het met de kwaliteiten van Van Nistelrooy ook.’

Stoute schoenen

In 2001 werd zijn oude ploegmaat voor een recordbedrag van 67 miljoen gulden (30,4 miljoen euro) verkocht aan Manchester United. Zonder dat belletje vanuit Calais had PSV nooit zoveel geld verdiend. Zelf had Kraay jr. nooit aan geld gedacht, maar zijn vader wél. Die vroeg hem nadrukkelijk: ‘Zeg Hans, had jij daar nou niet een heel klein beetje ietsie pietsie van kunnen terugzien?’ Kraay jr.: ‘Maar dan zou ik opeens zakelijk met Van Nistelrooy verbonden zijn en dat wilde ik niet. Het was een vriendendienst voor iemand die om raad vroeg. Ik was vooral blij voor Ruud.’

Toch zou uiteindelijk ook Kraay jr. een klein gedeelte van de transferkosten in zijn portemonnee terugzien. ‘Op een avond kwam ik alleen met Van Raaij in zijn kantoor te zitten. Toen trok ik de stoute schoenen aan. “Ik had het wel erg verkeerd gezien hè, met Van Nistelrooy,” zei ik tegen Van Raaij. “Iedereen heeft zijn zakken gevuld, maar als ik in mijn zak voel, dan heb ik een zakdoek in mijn hand. Het moet toch niet gekker worden.”’

Nee, het moest niet gekker worden, dat vond Van Raaij ook. Terwijl hij die woorden uitsprak, zag Kraay jr. de hand van de PSV-voorzitter in een vloeiende beweging naar de rechterla van zijn bureau gaan. ‘We zijn in Amerika geweest. Ik heb nog 8.000 dollar over,’ zei hij. ‘Ga er maar lekker van op vakantie.’


Iwan Tol is sportverslaggever bij De Pers.

Hans Kraay jr., Achter de kleedkamerdeur ligt vanaf vandaag in de winkel. Prijs: 14,95 euro.
ISBN-nummer: 9789046812402. Jan Schouten FC Den Bosch

www.depers.nl

Die zal wat meegemaakt hebben in z'n carriere.