AFC Ajax - Panathinaikos 15 augustus 2024 (20.15 uur)
Geplaatst: di aug 13, 2024 9:53 pm
Ja vrienden, iemand moet dit topic openen. Want we hebben het hier over (de eerste) wedstrijd van het jaar. Winnen we, dan zijn we verzekerd van Europees voetbal, ongeacht de uitslag van het dan te spelen tweeluik met Bialystok (waarbij een maatje mij vanavond appte dat ie alvast nog te annuleren hotels had geboekt in respectievelijk Warschau en Bialystok, maar dat terzijde).
Ajax - Panathinaikos. Een historische Griekse clash. Maar vergis je niet; in tegenstelling tot Ajax is Panathinaikos géén Griekse god. Zelfs geen halfgodje. Dan zou je denken dat het kat in het bakkie is, maar niets is minder waar, want het betekent vrij vertaald “van heel Athene”, dus da’s niet zomaar een beetje Athene. Da’s héél Athene. En we weten (vrijwel) allemaal dat Athene (oké, voor de puriteinen onder ons: Athena) het product van Zeus (niet te verwarren met onze Zeux, mocht ie willen!) en Métis is. Athena was de godin van de wijsheid en wetenschap, een zware kluif dus, maar gelukkig hebben we nu Farioli als trainer. Die weet als filosoof wat ie daartegen moet doen. Gewoon Aristoteles citeren, die goddeloosheid werd verweten, dus daar wordt Athene als godin, lees Panathinaikos,helemaal leip van, dat haar bestaan wordt ontkend. Hier ligt stiekem de sleutel, niemand vertellen.
Maar goed, de historie zit m in natuurlijk die finale van 1971 op Wembley. Hier werd ik nog vorig jaar tijdens een dagtrip vanuit Buenos Aires naar Nacional in Montevideo aan herinnerd, nu die club om de Wereldbeker tegen Panathinaikos speelde, omdat Ajax als winnaar van de EC I geen zin had en daarom de verliezend finalist werd afgevaardigd. (Nacional won overigens, met een 1-1 in Griekenland en 2-1 in Uruguay).
Maar iedereen ouder dan pak m beet een kwart eeuw weet ook nog dat we in 1996 de halve finale CL tegen deze Grieken speelden en toen thuis, in de aller-,aller-, allerlaatste officiële wedstrijd van Ajax in het bijna van betonrot uit elkaar vallende Olympisch Stadion (wie herinnert zich nog de samengestelde lucht van pis, wiet en tabak in het trappenhuis naar de vakken T,S, TT en SS) met 0-1 won. Gelukkig vond Litmanen dat we in Athene moesten winnen en zo geschiedde (en ja, daarna ging het mis tegen het gedrogeerde Juve).
Het is dus nog geen gelopen race. We hebben al eens thuis van ze verloren. Er zit daarom niets anders op dan onze club vanuit het stadion of thuis voor de spreekwoordelijke buis langs deze nazaten van Athena te brullen, met de filosofische aanwijzingen van Farioli (“mijn geliefde spelers! Wijsgerige kennis is niet enkel door zuiver denken te verkrijgen! Waarneming is doorslaggevend! En onthou! De deugd houdt het midden tussen twee kwaden!” Zodra Taylor in staat is dit in het Grieks uit zijn hoofd te leren en bij de centrale verdedigers van Pana in het oor fluistert vlak voordat Berghuis een corner neemt, zitten we gebeiteld; let goed op bij de herhaling hoe de peinzende blikken van de Pana defensie eruit zien terwijl wij dan de 1-0 bejubelen), een dichtgetimmerde verdediging waarin Sutalo eindelijk begrijpt wat van hem gevraagd wordt (“de mens is een sociaal dier, hij is niet gemaakt om alleen te leven”) en wellicht een portie geluk van een bal net naast in plaats van net in de hoek waar onze voetbalbejaarde keeper net niet bij kan (“om gelukkig te worden moeten we moeite doen om deugdzame mensen te worden. Er is alleen geluk als er deugd en serieuze inspanning is”).
Heujheujheujjjjjjjjj!
Ajax - Panathinaikos. Een historische Griekse clash. Maar vergis je niet; in tegenstelling tot Ajax is Panathinaikos géén Griekse god. Zelfs geen halfgodje. Dan zou je denken dat het kat in het bakkie is, maar niets is minder waar, want het betekent vrij vertaald “van heel Athene”, dus da’s niet zomaar een beetje Athene. Da’s héél Athene. En we weten (vrijwel) allemaal dat Athene (oké, voor de puriteinen onder ons: Athena) het product van Zeus (niet te verwarren met onze Zeux, mocht ie willen!) en Métis is. Athena was de godin van de wijsheid en wetenschap, een zware kluif dus, maar gelukkig hebben we nu Farioli als trainer. Die weet als filosoof wat ie daartegen moet doen. Gewoon Aristoteles citeren, die goddeloosheid werd verweten, dus daar wordt Athene als godin, lees Panathinaikos,helemaal leip van, dat haar bestaan wordt ontkend. Hier ligt stiekem de sleutel, niemand vertellen.
Maar goed, de historie zit m in natuurlijk die finale van 1971 op Wembley. Hier werd ik nog vorig jaar tijdens een dagtrip vanuit Buenos Aires naar Nacional in Montevideo aan herinnerd, nu die club om de Wereldbeker tegen Panathinaikos speelde, omdat Ajax als winnaar van de EC I geen zin had en daarom de verliezend finalist werd afgevaardigd. (Nacional won overigens, met een 1-1 in Griekenland en 2-1 in Uruguay).
Maar iedereen ouder dan pak m beet een kwart eeuw weet ook nog dat we in 1996 de halve finale CL tegen deze Grieken speelden en toen thuis, in de aller-,aller-, allerlaatste officiële wedstrijd van Ajax in het bijna van betonrot uit elkaar vallende Olympisch Stadion (wie herinnert zich nog de samengestelde lucht van pis, wiet en tabak in het trappenhuis naar de vakken T,S, TT en SS) met 0-1 won. Gelukkig vond Litmanen dat we in Athene moesten winnen en zo geschiedde (en ja, daarna ging het mis tegen het gedrogeerde Juve).
Het is dus nog geen gelopen race. We hebben al eens thuis van ze verloren. Er zit daarom niets anders op dan onze club vanuit het stadion of thuis voor de spreekwoordelijke buis langs deze nazaten van Athena te brullen, met de filosofische aanwijzingen van Farioli (“mijn geliefde spelers! Wijsgerige kennis is niet enkel door zuiver denken te verkrijgen! Waarneming is doorslaggevend! En onthou! De deugd houdt het midden tussen twee kwaden!” Zodra Taylor in staat is dit in het Grieks uit zijn hoofd te leren en bij de centrale verdedigers van Pana in het oor fluistert vlak voordat Berghuis een corner neemt, zitten we gebeiteld; let goed op bij de herhaling hoe de peinzende blikken van de Pana defensie eruit zien terwijl wij dan de 1-0 bejubelen), een dichtgetimmerde verdediging waarin Sutalo eindelijk begrijpt wat van hem gevraagd wordt (“de mens is een sociaal dier, hij is niet gemaakt om alleen te leven”) en wellicht een portie geluk van een bal net naast in plaats van net in de hoek waar onze voetbalbejaarde keeper net niet bij kan (“om gelukkig te worden moeten we moeite doen om deugdzame mensen te worden. Er is alleen geluk als er deugd en serieuze inspanning is”).
Heujheujheujjjjjjjjj!
(de man erkende nooit een fout)
