Anderlecht - Ajax 01-10-2009

[LucaS]

Tja, zo werkt het natuurlijk niet. VVV speelt uit gelijk tegen PSV, Ajax wint uit makkelijk van VVV. Dus Ajax is veeeeel beter dan PSV. RKC wint van Roda, Ajax speelt gelijk tegen Roda, dus RKC is veel beter dan Ajax

[Aristides]

Tja, zo werkt het natuurlijk niet. VVV speelt uit gelijk tegen PSV, Ajax wint uit makkelijk van VVV. Dus Ajax is veeeeel beter dan PSV. RKC wint van Roda, Ajax speelt gelijk tegen Roda, dus RKC is veel beter dan Ajax

??????????????????????

[LucaS]

Ik reageerde op Zlatan, die de uitslag van Club - Anderlecht aanhaalde om te onderstrepen hoe zwak Anderlecht is

[Aristides]

Ik reageerde op Zlatan, die de uitslag van Club - Anderlecht aanhaalde om te onderstrepen hoe zwak Anderlecht is

Oké, ik las dat bericht in de zin van "Zo sterk is Anderlecht niet".

[Scherrer]

(.......) Ajax was altijd bijzonder. Bijzonder qua uitstraling, filosofie en speelstijl. Ook als Ajax geen belangrijke prijzen won, was Ajax een voorbeeld. Een club waar andere clubs tegenop keken. Dát mis ik dus. Zoals ik al zei, Ajax is gewoontjes geworden.

Het aanstellen van Jol is daar een symptoom van. Geen slechte trainer hoor, maar zo gewoon. Een man zonder dromen. Nuchter, down to earth en berekenend. Aan de traditie van Ajax heeft hij geen boodschap. In mijn ogen past hij dus niet bij Ajax (.......)

Kijk, hier ben ik het dan weer wél mee eens.

Bij alle voorgaande trainers van de afgelopen 10 jaar kun je nog zeggen dat Ajax het doel had om bijzonder, kwalitatief hoogstaand voetbal te spelen. Ze kozen altijd voor iets 'speciaals' of iets wat de mogelijkheid op iets speciaals zou kunnen hebben.

Wouters, Koeman, Blind en Van Basten waren als spelers iconen in een tijd dat Ajax nog écht ergens voor stond. Het idee achter hun aanstellingen was dat zij wel wisten wat er moest gebeuren om die oude tijden van attractief, bijzonder mooi voetbal met veelal eigen jeugdspelers terug te laten keren.

Adriaanse en Ten Cate hadden bij andere teams laten zien dat ze huzarenstukjes op het gebied als trainer konden neerzetten. Adriaanse haalde met goed voetbal de CL met Willem II en Ten Cate werd in Nederland gezien als de strateeg achter het succes van Rijkaard bij Barcelona. Kortom, ook bij die aanstellingen werd er weer uitgegaan van het idee dat er een trainer moest komen die Ajax naar ouderwetse hoogte zou begeleiden.

Ajax haalde nooit bekende, ervaren resultaattrainers. Jol is dat wel. Bij Jol weet je zeker dat hij een degelijk team neerzet, goed is voor de sfeer in het team, maar óók dat hij niets 'speciaals' gaat doen. Je weet bij hem zeker dat hij niet alles in het werk gaat stellen om uniek, attractief aanvallend spel te spelen. Het is hem te doen om het winnen. Dat is opzich best een schappelijk doel, maar wél intrinsiek anders dan datgene waar de vorige trainers van Ajax voor (zouden moeten) staan. Je zou kunnen zeggen dat Ajax met het aanstellen van Jol het idealisme een beetje heeft opgegeven en meer realistisch is geworden. Zonder daar overigens meteen een mening over te hebben.

[raymon]

Met zoveel doelpunten en doelpogingen kun je moeilijk volhouden dat Jol niet van aanvallend voetbal houdt. Het is niet het klassieke 4-3-3 maar dat is al een hele lange tijd overboord gegooid. Als je namelijk geen buitenspelers hebt (ik meen dat Andy vd Meijde de laatste was) kun je ook geen fatsoenlijk 4-3-3 spelen. Is niet erg, maar ga er dan ook niet aan vast houden alleen maar vanwege de traditie. Aanvallend en attraktief is niet afhankelijk van het systeem, maar van de invulling.

[Kowalczyk]

Aanvallend en attraktief is niet afhankelijk van het systeem, maar van de invulling.

Precies. En daarbij zij aangetekend dat het systeem (de veldbezetting) waarin Ajax speelde altijd aan verandering onderhevig is geweest. Dat verandert eens in de zoveel decennia. In de jaren voor en na de Tweede Wereldoorlog speelde Ajax 3-2-5, met een ouderwetse 'stopper-spil' als centrale verdediger en voorin twee buitenspelers, twee binnenspelers en een midvoor.

Dertig, veertig jaar later bleek dat niet meer te gaan. Het internationale voetbal stelde andere eisen. Zo werd het 4-3-3 (of, in balbezit, 3-4-3 systeem) geboren, met een verstevigde verdediging en een versterkt middenveld - en nog maar drie aanvallers. Een concessie. Een verdedigende knieval.

Nog eens dertig, veertig jaar later, is de Ajax-formatie nog verder geëvolueerd, naar een 4-4-2. Met een aanvallende invulling, uiteraard, want dat is Ajax-erfgoed. Maar de veldbezetting evolueert. In de jaren dertig speelde Ajax niet hetzelfde als in de jaren zeventig - en in de jaren 'nul' niet hetzelfde als in de jaren zeventig. Het is wat dat betreft goed om je te realiseren dat 1972 nu even lang geleden is als het jaar 1935 in 1972.

Ajax bestaat 109 jaar en de 'gouden jaren zeventig' van Cruijff zijn, als het ware, ongeveer 35% van de clubhistorie geleden. Da's lang hoor. Zo is het voetbal niet meer. De wijsheden van toen als uitgangspunt nemen, is net zo koddig als wanneer Michels en Kovacs in 1972 hardnekkig hadden vastgehouden aan het systeem van Jack Reynolds uit 1935, omdat het 'Ajax-traditie' was. Misschien hadden we dan geen cup gewonnen. Dan waren we (zelfs met die spelers) door elke Europese club gemold.

Let wel: ik wil niet zeggen dat 4-3-3 totaal uit de tijd en onbruikbaar is. Zulke keuzes hangen ook af van de voorkeuren van de dienstdoende trainer. Ik wil alleen maar zeggen dat een trainer niet met een 'traditie' breekt door de poppetjes (qua formatie) anders te positoneren dan in 1972. De veldbezetting van 4-3-3 is op zichzelf geen Ajax-erfgoed. Wie dat beweert, vervalst de geschiedenis. 4-3-3 was een tactische fase (en in die fase speelden er veel meer Nederlandse ploegen in een 4-3-3; niet alleen Ajax). Nu zijn de ouderwetse vleugelspelers een uitstervende soort, zoals de ouderwetsen links- en rechtsbinnen (zeg maar de nummers 2 en 4 in een aanvalslinie van vijf man) in de jaren zestig en zeventig uitstierven.

K.

[jabu]

Met zoveel doelpunten en doelpogingen kun je moeilijk volhouden dat Jol niet van aanvallend voetbal houdt.

Of Ajax is kwalitatief gezien voorin veel sterker dan achterin en kan dus niet op de verdediging gokken. Niet vreemd gezien het aankoopbeleid van het afgelopen decennium.

[Vedette-10-]

niks