Het aantal fanatieke/enigszins serieuze sporters in verhouding tot het aantal mensen dat er van kan rondkomen.Yopii schreef:Dat is een interessante stelling. 500 keer nog wel...
Hoe meet je dat dan? ?
Het is een recreantensport doordat het simpelweg onmogelijk is om prof te worden. Het tennis heeft duizenden mensen die qua talent, arbeid en professionalisme in feite prof zijn, maar toch geen droog brood kunnen verdienen door de ongelofelijke onscheve verdeling van het geld. Vrijwel al het geld gaat naar 100 (!) mensen in de WERELD, en binnen die 100 gaat er weer onevenredig veel naar de top 10. In het voetbal kun je zelfs bij Katwijk of VVSB aardig schnabbelen.Yopii schreef:Sterker nog, het aantal jongens dat profvoetballer wil worden is haast oneindig, aangezien zowat elke jongen in Afrika of Zuid-Amerika droomt van een carrière als voetballer. Er zijn veel en veel minder ambitieuze jeugdtennissers dan ambitieuze jeugdvoetballers, want tennis is vooral een recreantensport.
Tennissers die als voetballer makkelijk bij Ajax of PSV zouden spelen (en al helemaal fluitend bij Heracles) kunnen in de tennissport alleen 45 euro per uur verdienen als leraar. Zelfs extreme talenten die net buiten de top-100 vallen (ja, dan ben je een extreem talent, op het niveau uitblinker Nederlands Elftal) moeten al coaches delen, 2e klas vliegen, etc. Een pensioen zit er al helemaal niet in.
Wat je zegt over Afrika is alleen omdat er daar geen kennis en infrastructuur is. Anders zouden ze ook allemaal dromen van een carriere als top-sporter (voetbal of tennis). Zoals in Oost-Europa, waar wel die struggle for life is vwb tennis.
Dat is exact hoe het in de tenniswereld ook is. Alleen is daar de professionaliteit een stuk groter. Zelfs de slechtste amateurs zijn in mijn beleving (ik ken beide werelden erg goed) veel fanatieker en serieuzer met hun sport bezig. Het is een ongelofelijk zware en harde sport. De 8-jes willen dolgraag 7 worden (en trainen en investeren daarin), terwijl in het voetbal niemand van de C5 naar de C3 wil. Of van het elfde elftal naar het negende elftal. En zo zijn er nog vijftien stappen daarna.Yopii schreef:Een talentvol voetballertje legt vaak een lange weg af: van zijn lokale club naar ene grotere club naar een niet zo grote profclub naar een topclub. Die weg is vol hindernissen.
Dit is absoluut niet waar. Er zijn, alleen in de VS al, duizenden colleges. Veel daarvan hebben sportbeurzen. Dat garandeert helemaal niets. Nogmaals, er zijn ongeveer 100 tennissers (plus 100 vrouwen) die er echt serieus van kunnen leven. In de wereld. Waarbij het tennis de meest internationale sport ter wereld is.Yopii schreef: Het voordeel van tennissen is dat je veel meer in de hand hebt. Op het moment dat je gevraagd wordt voor een academie (in de VS, bijvoorbeeld), de fase vergelijkbaar met aangenomen worden bij Ajax, dan weet je dat je toernooien speelt, dat je je dus kunt ontwikkelen. Je zit in elk geval niet op de reservebank op je nagels te bijten. Doorgaans halen jongens van die academies het proftennis ook wel, al dan niet (in de buurt) van de top.